Wielkie koty: przegląd dużych ras

Wśród różnorodnych ras kotów szczególna grupa wyróżnia się rasami domowymi. Osobliwością tych zwierząt jest to, że dogadują się z innymi zwierzętami domowymi i ludźmi, nie stwarzają trudności w opiece i karmieniu, mają przyjemny charakter i nie są niebezpieczne dla dzieci. W porównaniu z dzikimi braćmi koty domowe są skromne, ale ta grupa ma również swoich rekordzistów. W naszym artykule porozmawiamy o dużych kotach.

Pierwsze kocięta o cechach rasy współczesnej sawanny urodziły się w 1986 roku. Były efektem pracy amerykańskich hodowców, którzy skrzyżowali afrykańskiego serwala z kotem domowym. 15 lat później rasa została uznana za samodzielną jednostkę. A po kolejnych 5 latach „pojawił się” Usher, który został pozycjonowany jako największy i najdroższy kot domowy. Zaskakująco przypominała sawannę – nie tylko zewnętrznie, ale i genetycznie. Analiza DNA postawiła ostatnią kwestię w tej kwestii, a nazwy „Asher” i „Savannah” stały się synonimami tej samej rasy.

Prawda nie została ujawniona od razu, ponieważ kocięta otrzymane od "dzikiego" taty i "domowej" matki wraz z wiekiem hodowcy krzyżowali się z przedstawicielami "narodowości ojcowskiej". Im więcej serwalskiej krwi płynęło w żyłach potomstwa, tym bardziej kocięta zewnętrznie przypominały dzikie zwierzę. Takie zwierzęta były sprzedawane za dużo pieniędzy, udając przedstawicieli zupełnie nowej rasy. Dziś Ashera Savannah pozostaje najrzadszym i najdroższym kotem domowym.

Waga zwierzęcia to 8-13 kg, ale felinolodzy twierdzą, że są osobniki o wadze do 20 kg. Wysokość w kłębie może osiągnąć 1 m. Kot należy do ras krótkowłosych typu „sportowego”. Przy odpowiedniej pielęgnacji przez całe życie zachowuje dobrą formę bez przerostu nadmiarem tłuszczu. Lepiej trzymać sawannę w przestronnym domu z ogrodem. Zaleca się zabranie poza osiedle na smyczy.

Przyzwyczajony do tego od dzieciństwa kot na spacerze zachowuje się jak normalny pies.

Interesujący fakt! Sawanna jest hipoalergiczna, dlatego polecana jest osobom z nadwrażliwością na łuski wełniane i skórne zwierząt domowych.

Więcej informacji o tej rasie, jej cechach, pielęgnacji i utrzymaniu Savannah-Asher można znaleźć w artykuł specjalny na naszej stronie internetowej.

Wideo - Ciekawe fakty dotyczące rasy Savannah

Maine Coon

Z angielskiego nazwa tego gatunku kotów domowych jest tłumaczona jako „szop pracz Manx”, czyli szop pracz z amerykańskiego stanu Maine. Jasne, luksusowe gigantyczne koty robią niezapomniane wrażenie swoją wielkością, urodą sierści i dzikim wyglądem, który hodowcy nazwali "dzikim spojrzeniem".

Obecność takiego zwierzęcia może cię poważnie przestraszyć, jeśli nie wiesz, że przedstawiciele rasy wyróżniają się niezwykle spokojnym, równym charakterem, dobrze dogadują się z dziećmi i zwierzętami, nawet psami. Po części sami są uważani za psy, więc te koty mają wysoką inteligencję i są dość podatne na trening. Maine Coon można wyszkolić, aby przynieść papierową piłkę, a nawet kapcie!

Puszyste olbrzymy są elastyczne i pełne wdzięku. Dorosłe osobniki wydają się ogromne ze względu na wydłużone ciało, długi ogon i gęstą sierść. Ich parametry budzą podziw i szacunek, ponieważ:

• dorosłe samce ważą do 13-16 kg, a samice do 8;
• „Długość” od nosa do czubka puszystego ogona może sięgać 1 m, a maksymalna oficjalnie zarejestrowana długość Maine Coona to 1 m 23 cm.

Interesujący fakt! Koty tej rasy „grabią” wodę przed wypiciem. Uważa się, że zwyczaj ten wywodził się od ich przodków, którzy usuwali liście i źdźbła trawy z powierzchni leśnych kałuż.

Wideo - Rasa Maine Coon

Szmaciana lalka

Za przodka wszystkich ragdoll uważa się kotkę o wyglądzie Angory Josephine, urodzona w latach 60. ubiegłego wieku. Miała zaskakująco posłuszną naturę. Do wyglądu rasy włożył łapę i jej męża - kota bOdmiana irmańska. Potomstwo okazało się niezwykle spokojne i piękne. Nazwa zwierząt tej rasy jest tłumaczona jako „szmaciana lalka”. I rzeczywiście, ragdolle są niezwykle flegmatyczne i dobroduszne.

Ciepłego i przytulnego kota można głaskać, przytulać i całować, przytulać, siadać i układać, a mu to nie przeszkadza. Na lenistwie Pucharu Świata ragdoll zostałby absolutnym liderem, otrzymując całą pulę nagród. To żywa zabawka dla dzieci, które muszą umieć prawidłowo obchodzić się ze zwierzęciem bez powodowania bólu czy krzywdy.

Płaszcz kotów średniej długości przypomina wersję syjamską, ale na tym kończy się podobieństwo do rasy ekscentrycznej. Ragdolle są zaskakująco słodkie i dobroduszne, dlatego cieszą się dużą popularnością.

Długość ciała dorosłych zwierząt, w tym ogon:

• do 80 cm u kotów o wadze do 7 kg;
• do 1 m u kotów o wadze do 10 kg.

Interesujący fakt! Przedstawiciel tej rasy Ragtime Bartholomew stał się największym kotem na świecie, według Księgi Rekordów Guinnessa z 1986 roku.

Wideo - Ragdoll

Chausie

Osobniki tego gatunku zaliczane są do piątki nie tylko największych, ale i najdroższych kotów na świecie. Mają egzotyczny wygląd i ciekawe pochodzenie. Koty z dżungli i koty domowe są uważane za przodków Chausie. Połączenie różnych kolorów i postaci zaowocowało niesamowitym zwierzęciem o dzikim wyglądzie i posłusznym usposobieniu. Rasa została oficjalnie zarejestrowana w 2003 roku, a koty o rzadkiej urodzie zyskały światową popularność. W Rosji jest ich jeszcze niewiele, ale perspektywy dla Chausie jako niezwykłego zwierzaka są oczywiste.

Jeśli mówimy o zaletach i wadach rasy, to pierwsze obejmują:

• egzotyczny wygląd;
• dobre zdrowie;
• towarzyskość;
• bez strachu przed wodą.

Jeśli chodzi o wady to są to oczywiście:

• wysoki koszt zwierzęcia rasowego;
• trudności hodowlane (skrzyżowane z kotami) rasa abisyńska);
• możliwe przejawy dzikiego usposobienia, które wyrażają się bardziej w pragnieniu „podróżowania” wzdłuż wyższego poziomu mieszkania;
• nawyk jedzenia dużej ilości, a raczej ciągłego. Apetyt Chausie jest doskonały, ale skłonność do przejadania się prowadzi do rozstrojów trawiennych i nadwagi.

Waga dorosłego osobnika od 10 do 15 kg, wysokość w kłębie 40 cm. Samce są większe od kotów, ale młode panie są bardziej aktywne i ruchliwe.

Interesujący fakt! Koty chausie mają silne instynkty łowieckie, więc trzymanie ich w jednym domu z gryzoniami domowymi i ptakami jest niebezpieczne dla życia tych ostatnich.

Wideo - O Chausie

Kot syberyjski

Pochodzenie tej rasy jest jasne już z nazwy, pochodzi z rosyjskiej Syberii. Życie w trudnych warunkach przyczyniło się do tego, że koty zyskały brutalny wygląd, mocną budowę i gęstą sierść.

Uważa się, że przodkowie współczesnych „Syberyjczyków” przybyli na rosyjskie obszary z Buchary. To stamtąd przywieźli je kupcy i podróżnicy w czasach Ermaka. Przekształcenie minidrapieżników Buchary w syberyjskie odbywało się przez wiele lat i notabene bez udziału człowieka. Koty „przybysz” w naturalny sposób komunikowały się ze sobą oraz z lokalnymi murkami. W rezultacie pojawiła się nowa rasa zwierząt: o szlachetnym wyglądzie, dzikim umaszczeniu i pewnym charakterze.

Kręgosłup „Syberyjczyków” jest silny, ciało silne i umięśnione. Mimo dużych rozmiarów koty te są zabawne i zwinne, uwielbiają skakać i wygłupiać się, szczególnie w młodym wieku. Wielu z nich nie boi się wody, więc nie mają nic przeciwko kąpieli.

Koty mogą wiązać się z ludźmi nie mniej niż psy. Istnieje wiele historii o tym, jak pasiaste wąsy uratowały życie, zgłaszając na czas wycieki gazu, pożary i trzęsienia ziemi. Żyją z przyjemnością z osobą, są bezpretensjonalne w jedzeniu i opiece, uwielbiają swoich właścicieli i gorzko rozpaczają samotnie.

Interesujący fakt! Jednym z najbardziej znanych przedstawicieli rasy jest kot Dorofey, którego właścicielem jest premier Rosji Dmitrij Miedwiediew. W spotkaniu wziął udział futrzany zwierzak polityka "bez powiązań ”z rodziną byłego prezydenta USA Baracka Obamy i zachwycił amerykańskich gości.

Wideo - Wszystko o kotach syberyjskich

Inne odmiany dużych kotów

Dopełniając listę największych kotów domowych, trzeba przyznać, że nie jest ona wyczerpująca. Istnieją inne odmiany pupili, które wyróżniają się urodą i imponującymi rozmiarami. Należą do nich następujące rasy kotów:

brytyjski

Brytyjczyk, którego ojczyzną jest Anglia. Jest to mięciutki, pluszowy kocurek, który jest niezwykle przytulny, ale często ma niezależny charakter. Na początku ich znajomości okazuje królewską powściągliwość i opanowanie, ale wkrótce staje się miła i czuła. Im więcej czasu spędza z właścicielem, tym silniejsze jest jej zaufanie i sympatia. Waga dorosłego kota brytyjskiego wynosi od 4 do 8 kg.

Więcej o tej rasie, jej cechach, pielęgnacji i utrzymaniu kotów brytyjskich przeczytasz w: artykuł specjalny na naszej stronie internetowej.

Kot Norweski Leśny

Z nazwy wynika, że ​​jej ojczyzną jest Norwegia. Rasa jest bardzo popularna w stanach Europy Północnej i ma zewnętrzne podobieństwo do „Syberyjczyków”, tureckich vanów i Maine Coonów.

Koty norweskie leśne zaliczane są do ras długowłosych. Mają mocną budowę i imponujące rozmiary. Zwierzęta te wyróżniają się życzliwym charakterem i dobrymi manierami. „Norwegowie” nie mają złego zachowania. Są nawet tolerancyjni wobec psów i kapryśnych dzieci, mają powściągliwy stosunek do obcych. Warto zauważyć, że koty rasy norweskiej są przywiązane do człowieka, a nie do domu, jak się powszechnie uważa. Mimo całej ich życzliwości trudno nazwać te zwierzęta całkowicie oswojonymi. „Norweczycy” nie lubią być podrywani, ściskani i ściskani na kolanach, jak lalka. Ale uwielbiają, gdy drapią plecy i za uszami.

Waga kota norweskiego, podobnie jak większości ras, zmienia się znacznie wraz z dorastaniem zwierzęcia. Przedstawiciele tego gatunku rosną powoli, osiągając pełną dojrzałość zaledwie przez pięć lat. W tym wieku samica waży około 5,5 kg, a kotka - od 6 do 9 kg.

Kot kartezjański (chartreuse)

Kot kartezjański (Chartreuse) to francuska rasa o niezwykle pięknym i równie zazdrosnym mruczeniu z gęstym szaroniebieskim futerkiem i pomarańczowymi (jasnożółtymi) oczami. Istnieją różne wersje pochodzenia i historii rasy. Według jednego z nich, w średniowieczu Chartreuse były uważane za koty ludu. Jednak chłopi i rzemieślnicy cenili je nie za piękne oczy i charakter, ale za puszystą skórę i delikatne mięso. Na szczęście mroczne czasy się skończyły i dziś kartezjańskie piękności są kupowane jako zwierzęta domowe. Koty te są w stanie nawiązać więź z ludźmi, ale nie tolerują obecności innych zwierząt w domu. Są spokojni i cisi, mają cienki głos, który rzadko demonstrują. Samotność jest normalnie tolerowana, jeśli w zasięgu wzroku znajduje się ciekawa zabawka.

Waga kota to 6-7 kg, a lżejsze koty od 4 do 5 kg. Kartezjanie rosną i osiągają dojrzałość w wieku 5 lat, a puszyste dziewczynki Chartreuse nie rosną po 3 latach.

Choroby, na które podatne są duże koty domowe

Zdrowie kotów domowych, w tym kotów dużych, zależy od genetyki, a także sposobu pielęgnacji i żywienia. Jeśli zespół chorób dziedzicznych zależy od rasy, konsekwencje niewłaściwego żywienia i utrzymania dla wszystkich kotów są takie same. Prowadzą do patologii takich jak:

• kamica moczowa, choć uważa się, że wszystkie koty są do niej predysponowane. Zdrowa dieta pozwala zminimalizować objawy choroby i częstotliwość jej zaostrzeń;
• alergia pokarmowa, która w większości przypadków jest ponownie uważana za niewłaściwe karmienie zwierzaka;
• problemy skórne: mogą być wynikiem niezbilansowanej diety, złej pielęgnacji zwierząt, a także obecności pasożytów w sierści;
• dysfunkcja narządów trawiennych. W rzadkich przypadkach są spowodowane chorobami wrodzonymi, częściej spowodowanymi używaniem nieświeżej, niskiej jakości żywności, a także produktów zabronionych dla zwierząt (np. słodyczy, pikantnych i słonych potraw). Ponadto robaki jelitowe i pierwotniaki szkodzą zdrowiu przewodu pokarmowego i całego organizmu. Zmniejszają odporność, zatruwają narządy wewnętrzne zwierzęcia produktami ich życiowej aktywności.

Choroby w zależności od rasy

Każdy typ kota domowego ma predyspozycje do pewnych chorób.

Tabela. Choroby ras dużych kotów

BileterRasa nie ma genetycznie uwarunkowanych patologii, co tłumaczy dobre zdrowie przodka - Serval. Możliwe zapalenie narządów układu moczowegoMaine CoonChoroby stawów (zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, dysplazja stawów biodrowych), patologie skóry (ropnie, ropowica, zapalenie ostiofolliculitis, egzema), zaburzenia układu moczowego (zapalenie nerek, nerczyca, pyelitis, zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego)Szmaciana lalkaDysplazja stawów biodrowych, kardiomiopatia przerostowa kotówChausieZaburzenia trawienia, otyłośćsyberyjskiAlergie pokarmowe, patologie zapalne oczu (zapalenie spojówek i inne), otyłość

Jak dbać o kota domowego?

Aby zwierzak wykazał się najlepszymi cechami rasy, stał się dumą rodziny i zazdrością innych, należy odpowiednio o niego dbać. Ogólne zasady żywienia i trzymania kotów domowych, niezależnie od ich typu, są takie same. Niewielkie różnice mogą wynikać z cech rasy, takich jak długość i jakość sierści.

Aby kot mógł żyć długo i szczęśliwie w rodzinie, ważne jest, aby pamiętać o następujących kwestiach:

• wybór kociaka to odpowiedzialne wydarzenie. Warto kupować zwierzaka tylko od zaufanych hodowców, gotowych udokumentować rasę i stan zdrowia zwierzęcia;
• koty potrzebują szczepień, zwłaszcza jeśli wychodzą na zewnątrz. Rodzaje i harmonogram szczepień można sprawdzić w lokalnej przychodni weterynaryjnej;
• w diecie zwierząt nie ma drobiazgów. Wszystkie błędy właściciela znajdują odzwierciedlenie w kondycji i wyglądzie kota. Za idealny system żywienia uważa się stosowanie suchej karmy premium, którą można kupić, biorąc pod uwagę cechy rasy. Wbrew powszechnemu przekonaniu związki te nie są niebezpieczne pod względem powstawania moczanów (kamienia nerkowego). Ważne jest, aby zapewnić kotu wystarczającą ilość świeżej wody. Zwolennicy naturalnego żywienia powinni mieć świadomość, że niezbilansowana dieta pogarsza stan, samopoczucie i wygląd pupila. Niedobory witamin i minerałów będą musiały zostać uzupełnione specjalnymi suplementami;
• opieka nad kotem polega na utrzymaniu jego schludnego wyglądu i normalnego stanu zdrowia. Obejmują one między innymi szczotkowanie, rzadkie kąpiele, przycinanie, czyszczenie uszu oraz monitorowanie oczu i zębów;
• zwierzę powinno mieć swoje miejsce w domu (mieszkaniu), gdzie można spokojnie przejść na emeryturę, bez obawy o ingerencję w osobistą kocią przestrzeń;
• mały drapieżnik wymaga zrozumienia i szacunku dla siebie. Jest to bardziej prawdziwe, gdy w domu są dzieci. Dorośli powinni wyjaśnić dziecku, że zwierzę nie jest zabawką, ale członkiem rodziny.

Największe koty domowe są popularne i dużo kosztują. Takie okazy to prawdziwa ozdoba rodziny i domu. Jednak murka na dziedzińcu ma również szanse stać się skarbem. Przy dobrej opiece kot mieszany może z łatwością wyrosnąć na inteligentne i eleganckie zwierzę, które nie będzie gorsze od osoby z pierwszej piątki.