Święty kot birma - sekrety puszystej perfekcji

Birma - kot z legendy

Spośród wielu ras kotów domowych tylko jedna ma w nazwie słowo „święty”, a to samo w sobie mówi wiele. Chociaż święta Birma pozostaje wśród rzadkich ras, zainteresowanie nią wśród prawdziwych koneserów kocich zasług rośnie na całym świecie. Nie jest to zaskakujące, ponieważ kot birmański to jedna solidna godność.

Święty kot Birma jest wiernym towarzyszem mnichów buddyjskich

Wielu buddystów w różnych krajach świata woli trzymać te szczególne koty, a nawet medytować z nimi – cóż, czy to samo w sobie nie jest zaskakujące??

Historia rasy

Jest mało prawdopodobne, aby istniała inna rasa, z którą wiązałoby się tak wiele legend i po prostu pięknych tajemniczych historii. Tak czy inaczej, kot birmański cieszy się szczególnym patronatem i czcią wśród współczesnych buddystów – podobnie jak sto lat temu, kiedy w wielu klasztorach Birmy tajemnicze futrzane piękności żyły jako niemal boskie wyrocznie, nieodłącznie towarzyszyły mu wszędzie mnisi i pielgrzymi.

Jak i kiedy te koty trafiły do ​​klasztorów buddyjskich?? Nie ma na ten temat bezpośrednich i konkretnych informacji, początki rasy giną w zawiłościach wschodnich mitów.

Dawno, dawno temu legenda głosi, że w Birmie znajdowała się wspaniała świątynia Lao Tsun, wzniesiona na cześć pramatki wszystkiego, co istnieje na Ziemi. Kiedy opat Man-Ha odmawiał wieczorną modlitwę przy złotej, szafirowo-okiej statui bóstwa, został zaatakowany przez wrogów i zabity. Biały kot świątynny Singh w rozpaczy przylgnął do ciała swojego właściciela i w tym momencie zdarzył się cud. Wokół posągu pojawiła się poświata, a kot zaczął się zmieniać. Jej futro nabrało złotego odcienia, jej łapy pociemniały - tam, gdzie dotknęły klatki piersiowej mnicha, pozostały śnieżnobiałe "rękawiczki", a oczy Singha stały się szafirowe. Następnego ranka wszystkie inne koty mieszkające w świątyni przybrały ten wygląd.

Współczesne badania genetyczne nie są aż tak romantyczne, ale potwierdzają: ta rasa pochodzi właśnie z Birmy. Według najpopularniejszej wersji koty syjamskie i perskie, które żyją tu od tysięcy lat, naturalnie się krzyżowały. Część potomstwa pokazała, później zakorzenione, cudowne niebieskie oczy i białe „skarpetki” na łapach, stopniowo ukształtowały inne cechy rasy.

Oczy Birmy - boski dar

Cenny skarb Birmy - para świętych kotów została podarowana Europejczykom w podziękowaniu za ocalenie tej samej świątyni Lao Tsun, ale już na samym początku ubiegłego wieku. Tak przynajmniej mówi kontynuacja legendy. Kot nie wytrzymał długiej wyprawy łodzią do wybrzeży Francji, a ciężarna kotka dotarła do nowego miejsca zamieszkania i tam urodziła kocięta. To od nich rzekomo wywodzi się cała europejska populacja świętej Birmy.

Sto lat temu rasa zyskała popularność w Europie. We Francji święta Birma otrzymała swoje pierwsze oficjalne uznanie, które datuje się na rok 1925. Od tego czasu Birma prowadzi swoją oficjalną kronikę - każdy prawdziwie rasowy kot może prześledzić rodowód nawet dwudziestu plemion, a jego początek będzie dopiero na początku ubiegłego wieku. Ciekawe jest to, że wzorzec tej rasy jest niezwykle stabilny – praktycznie nie zmienił się też przez prawie całe stulecie, co jest bardzo rzadkie dla różnych organizacji felinologicznych.

Wideo: jedyna święta rasa na świecie

Cechy kota birmańskiego

W domu, w którym mieszka Birma, rozwija się bardzo przyjemna atmosfera spokoju i wyciszenia. Jest to jednoznaczna zasługa świętego kota, który zdumiewająco potrafi nastrajać pozytywnie całe swoje otoczenie - i tylko dla tak wyjątkowej jakości należy poświęcić tej rasie szczególną uwagę.

Wygląd i anatomia

Im uważniej zaczynasz przyglądać się kotu birmańskiemu, tym więcej dokonujesz w nim odkryć. Ze zdziwieniem uświadamiasz sobie, że wszystko w tym zwierzęciu jest oryginalne: kolor, chód, nawet głos. Ale absolutnie nic nie może się równać z wyglądem jej szafirowych oczu, które nadają Birmie szczególny wyraz „twarzy” i tworzą jej niepowtarzalny wizerunek. Ten słynny wygląd jest szczególnie efektowny - lśniący, lekko rozproszony - na tle kontrastowej "maski".

Kot burmski jest charyzmatyczny i uroczy

Jedna z wielu legend mówi, że koty birmańskie otrzymały na przechowanie całe piękno i tajemnice nieba. Kto wie, może tak jest..

Birma obdarzona jest jasnym, zapadającym w pamięć wyglądem – jest rozpoznawalna, charyzmatyczna i niesamowicie urocza. Nie jest to zbyt duże, ale bardzo harmonijne zwierzę o mocnym ciele, mocnych nogach i puszystym ogonie. Chmura najdelikatniejszej, pozornie perłowej wełny, którą się chce pogłaskać, cudowne białe „rękawiczki” z przodu i „skarpetki” na tylnych łapach – to charakterystyczny styl kota birmańskiego, organicznie podkreślający jego indywidualność.

Białe znaczenia zdradzają „boski” rodowód świętego kota. Niemal królewski „kołnierz” nadaje mu solidności i znaczenia, a puszyste „spodnie” wyglądają bardzo elegancko. Puszysty ogon Birmy jest zawsze triumfalnie noszony wysoko i wyraża niezmiennie dobry nastrój.

Birma ma swoje sekretne cechy rasy tkwiące tylko w niej - na przykład "skarpetki" z tyłu łap powinny kończyć się tak zwanymi ostrogami - odwróconymi trójkątami o specjalnym kształcie. Na ten znak zwracają uwagę nie tylko specjaliści na wystawach. Legenda głosi, że dzięki takim szczególnym znakom starożytna bogini rozpoznaje swojego ukochanego kota nawet od tyłu, aby zawsze trzymać ją w centrum uwagi i nie być pozbawioną różnych błogosławieństw.

Rasa birmańska jest szczególnie stabilna, co jest dobrą wiadomością. Rozwój wewnątrzrasowy nastawiony jest głównie na poszerzanie gamy kolorystycznej. Istnieje już sporo niuansów i opcji, ale nadal można wyróżnić sześć głównych kolorów:

• punkt pieczęci-
  

  Kolor seal point - jasnobeżowy złoty kolor z ciemnobrązowymi plamami

• niebieski punkt-
  

  Kolor niebieski punkt - niebiesko-biały z szaro-niebieskimi plamami

• czekolada-
  

  Kolor czekoladowy - "kość słoniowa" z plamkami w kolorze mlecznej czekolady

• fioletowy-
  

  Kolor liliowy - beżowo-szary z liliowo-brązowymi plamami

• czerwony-
  

  Kolor czerwony - złoto-biały z plamami czerwonawo-brązowych odcieni

• krem.
  

  Kolor kremowy - biało-kremowy z żółtawymi plamami

Święte koty zaskakują nie tylko wyglądem – nawet ich chód i głos są zupełnie wyjątkowe. Nie są gadułami i są bardziej milczące niż gadatliwe. Ale tembr birmańskiego miau od razu przykuwa uwagę: głos tego kota przypomina przede wszystkim... orientalne perfumy - jest głęboki, słodki, niezwykle melodyjny i piękny.

Wideo: Zdjęcia z wystawy

Charakter i zachowanie

Mądre i zrównoważone usposobienie te koty prawdopodobnie czerpały więcej ze swojej monastycznej przeszłości, bogatej w medytacje. Są zawsze pełne dostojnego, prawdziwie orientalnego spokoju, potrafią się zrelaksować i wypełnić swoim spokojnym stanem wszystko, co ich otacza.

Charakter kotki jest niesamowity - jest bardzo miła i czuła. Komunikacja i bliski kontakt z ludźmi są niezbędne dla Birmy na poziomie fizycznym, zależy to od właściciela znacznie bardziej niż zdecydowana większość innych kotów. To kot, który nie jest tylko „sam w sobie”, jest z tobą, w którym widzi swój główny cel.

W pobliżu byłby miły właściciel - to jest najważniejsze dla świętej Birmy

Ale prawdziwa Birma nigdy nie zniży się do narzucenia swojemu społeczeństwu. Jeśli ukochany właściciel jest zajęty lub po prostu nie ma ochoty komunikować się, kot będzie cierpiał gdzieś z boku, a nawet może popaść w depresję, jeśli jego miłość będzie zbyt długo ignorowana. Zawsze są gotowi przyjąć pieszczoty właściciela.

Birma jest arystokratką i intelektualistką. Ciekawe, że dobiera właścicieli do siebie. Jest mało prawdopodobne, aby wśród koneserów jakiejkolwiek innej rasy kotów znalazło się tylu bezinteresownych pasjonatów, szczerze zakochanych w tajemniczym wizerunku Birmy i jej wielu realnych zaletach, zafascynowanych pikantnym stylem Wschodu, jakim ten kot od niepamiętnych czasów niesie ze sobą do każdego domu.

Kot birmański tworzy w domu komfort, a nie chaos

Święte koty są zabawne i bystre, łatwo je trenować i już w młodym wieku zaczynają postrzegać zasady domu, w którym żyją, jak własne. Birma odnajdzie we wszystkim źródło pozytywności dla siebie i swojego właściciela, a każdy przedmiot, który wpadnie w jego miękkie łapki, zamieni w zabawną zabawkę. Ale jednocześnie nawet małe, nieinteligentne kocięta absolutnie nie są psotne, dorastają bez poświęceń i zniszczenia, bez problemu dogadują się z innymi mieszkańcami domu i po prostu uwielbiają dzieci.

Wideo: Birma to idealny kot do domu

Kupujemy kotka birmańskiego

Formowanie się dorosłego zwierzęcia przebiega powoli i nawet specjaliście trudno będzie dokładnie przewidzieć jego perspektywy hodowlane dla bardzo małego kociaka. Dlatego jeśli szukasz Birmy do kariery wystawowej, warto rozważyć zakup dorosłego zwierzaka - w wieku sześciu miesięcy będzie już można wykluczyć wszystkie główne wady rasy, a zakup rocznego kota, otrzymasz w pełni ukształtowaną indywidualność.

Ale większość przyszłych właścicieli wciąż jest gotowa podjąć ryzyko - zabrać do domu nie dorosłe zwierzę, ale cudowne dziecko, aby w pełni cieszyć się radościami jego młodego wieku.

Kotek birmański jest najlepszy, jaki możesz sobie podarować

Jak wybrać

Optymalny wiek na przeniesienie kociaka do nowego domu to nie wcześniej niż trzy miesiące, kiedy zdążył już wyrosnąć z niemowlęctwa i nauczyć się wszystkich przydatnych umiejętności samodzielnego życia. Do dwunastego tygodnia zwierzę jest w pełni zaszczepione i nie ma powodu do obaw, że może zostać zakażone.

Zdecyduj, po konsultacji z hodowcą, kogo chcesz wziąć: chłopca czy dziewczynkę. Przyjrzyj się warunkom, w jakich przetrzymywane są zarówno same dzieci, jak i ich rodzice, jeszcze raz omów szczegóły opieki nad dorastającym kociakiem - i na koniec wybierz go. Na co musisz zwrócić uwagę:

• rozwój dziecka zgodnie z jego wiekiem;
• otłuszczenie i inne stany;
• kręgi ogonowe - czy występuje złamanie;
• stan sierści, oczu, uszu, brzucha - czy jest zbyt opuchnięty;
• zachowanie (aktywność i strach).

Wybierając kociaka, spójrz na jego rodziców

Jak wychowywać i kształcić

Przygotuj się wcześniej na pojawienie się kociaka w swoim domu. Jest jeszcze dość mały, a to kocie dziecko będzie wymagało dużo twojej uwagi i opieki. Jednak dziecko tej rasy nie potrzebuje czegoś zupełnie wyjątkowego.

Pomyśl z wyprzedzeniem i omów z hodowcą koncepcję prawidłowego żywienia dziecka. Zaopatrz się w odpowiednią karmę – zbilansowana dieta jest szczególnie ważna w fazie wzrostu. Artykuły higieniczne i rekreacyjne również lepiej wybierać nie w ostatniej chwili. Co więc powinno być obowiązkowe przy pierwszym pojawieniu się w domu birmańskiego futrzaka:

• taca z wysokiej jakości wypełniaczem;
• dobrej jakości drapak;
• zabawki na każdą okazję;
• miejsce do spania;
• miski na wodę i napoje;
• gładka i szczotka do włosów.

Kocięta birmańskie są bardzo mądre

Sprytny kociak zorientuje się w nowym miejscu w ciągu pierwszych trzech do czterech dni. Zrównoważone dzieci Birmy zazwyczaj bardzo szybko się uczą, nie stresują i chętnie akceptują proponowaną przez właścicieli rutynę samodzielnego życia. Nie bądź leniwy - wyraźnie wyjaśnij swojemu pupilowi, gdzie będzie spał, jadł, szedł do toalety - gdzie możesz, a gdzie nie możesz ostrzyć pazurów. Będziesz zaskoczony: dziecko natychmiast nauczy się nowych zasad zachowania.

Utrzymywanie i opieka nad kotem birmańskim

W życiu codziennym kot birmański jest skromny i niewymagający. Ten przedstawiciel jednej z najbardziej elitarnych ras nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji ani żadnej delikatności w żywieniu. Najważniejszy jest dla niej kontakt i komunikacja z właścicielką, z którą Birma jest znacznie bardziej przywiązana niż do swojego miejsca zamieszkania. W tym sensie jest być może bardziej psem niż zwykłym kotem. Będąc blisko człowieka, jest gotowa na wszelkie zmiany i podróże, łatwo przystosowuje się do nowych okoliczności i nowych znajomości.

Kot birmański jest skromny i posłuszny

Karmienie

Zazwyczaj nie ma problemów z karmieniem kotów birmańskich - nie są wybredne i żarłoczne, nie kultują jedzenia i równie dobrze tolerują zarówno gotowe pasze, jak i pokarmy naturalne. Preferencje smakowe każdego kota mogą być czysto indywidualne, a także opierać się na komponowaniu jadłospisu na każdy dzień.

Nie jest to jednak najłatwiejsze zadanie - dobór ilościowo i jakościowo wszystkich niezbędnych składników do prawidłowego odżywiania - a niedoświadczony właściciel raczej nie poradzi sobie z tym. Dlatego większość hodowców zaleca nowym właścicielom preferowanie profesjonalnych pasz.

I oczywiście wszelkie słodycze ze stołu mistrza są kompletnym tabu dla Birmańczyka. Jak jednak i dla każdego innego kota.

Higiena i pielęgnacja

„markowa” wełna birmańska – gruba, długa, jedwabista – nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, nie plącze się, nie roluje i nie strąca. Ale zawsze musimy pamiętać, że wysokiej jakości wełna to zawsze dowód nie tylko dobrej dziedziczności, ale także dobrego zdrowia – przede wszystkim prawidłowego odżywiania.

Wybierz zbilansowaną dietę dla swojego pupila, z której może uzyskać wszystko, czego potrzebuje na puszyste ubranka. Raz lub dwa razy w tygodniu czesaj birmańską wełnę włosiem o średniej wielkości zębach. Furminator jest bardziej odpowiedni na okres linienia - z jego pomocą bardzo wygodnie jest pozbyć się starego, martwego puchu.

Święty kot zniesie wszystko od właściciela - nawet kąpiel

Koty birmańskie zwykle nie lubią kąpieli, ale tolerują to z godnością. Nie należy myć Birmy zbyt często - jedna kąpiel w ciągu jednego lub dwóch miesięcy wystarczy, no i w nagłych przypadkach, jeśli kot nagle się czymś bardzo zabrudzi. Hodowca doradzi optymalne kosmetyki do mycia cudownej birmańskiej sierści - być może konieczne będzie dodatkowe odżywienie włosków ochronnych, a oprócz szamponu potrzebne będą jeszcze inne środki pielęgnacyjne.

Do wystawowej pielęgnacji cudownego puchowego płaszcza przyda się pędzel z naturalnego włosia, który nie elektryzuje birmańskiej wełny, ale nadaje jej dodatkowej objętości i uroku.

Wideo: kot z minimum problemów

Wady rasy

Święty kot birmański jest doskonały pod każdym względem. Ale są problemy międzyrasowe, o których powinieneś wiedzieć wcześniej i być na nie przygotowanym, jeśli poważnie myślisz o pojawieniu się tego pięknego zwierzęcia w swoim domu.

skłonność do chorób

Doskonałe zdrowie to jedna z niewątpliwych zalet rasy kota birmańskiego. Posiada silny układ odpornościowy i dużą odporność na różnego rodzaju infekcje. Przy odpowiedniej pielęgnacji koty birmańskie rzadko chorują, a ich średnia długość życia sięga szesnastu lat - to doskonały wskaźnik.

Ograniczona pula genów kota birmańskiego prowadzi do chorób dziedzicznych

Ale ograniczona pula genów stworzyła pewne problemy z dziedzicznością - istnieje wiele chorób, które często są podatne na przedstawicieli tej rasy. Staraj się wykluczyć możliwość złej dziedziczności nawet na etapie nabycia kociaka. Ale jeśli dolegliwość dała się odczuć, nie stosuj samoleczenia - skontaktuj się tylko z wykwalifikowanymi specjalistami w odpowiednim czasie. Na liście patologii ras najczęściej napotyka się następujące problemy:

• wrodzony przerost;
• dermoid rogówki;
• gąbczasta degeneracja;
• drżenie ciała;
• nadmierne stężenie kreatyniny we krwi.

Odpowiedzialni hodowcy nigdy nie dopuszczą do hodowli zwierząt o słabej dziedziczności. Dlatego ryzyko nabycia chorego dziecka stale maleje, ale one istnieją i należy o tym pamiętać.

Małżeństwo rodowodowe

Hodowla kota birmańskiego to pod wieloma względami loteria rodowodowa, zadanie z wieloma niewiadomymi. Dlatego jest w rzeczywistości ciekawa. Jasnobiała obwódka łap, uważana za jedną z głównych cech rasy, jest przekazywana z rodzica na potomstwo z dużą nieprzewidywalnością. Jeśli dzieciak ma swoje arystokratyczne znamiona o niewystarczających rozmiarach lub nieregularnym kształcie, na pewno nie odniesie zwycięstw na wystawie.

Bardzo ważne jest, aby mieć odpowiednie białe rękawiczki

Ale takie małżeństwo rasowe w żaden sposób nie uniemożliwia kotu życia i nie umniejsza jego innych wielkich zalet. A dzieciak z klasy zwierząt domowych kosztuje o rząd wielkości taniej. Dlatego jeśli nie dążysz do kariery wystawowej dla swojego pupila, zwróć uwagę na kociaka w „niewłaściwych” rękawiczkach – nigdy tego nie pożałujesz.

Praca plemienna

Entuzjaści rasy, którzy coraz częściej pojawiają się na rosyjskich otwartych przestrzeniach, starają się nie tylko szeroko spopularyzować wciąż dość rzadko spotykanego w naszym kraju kota birmańskiego, ale także jak najbardziej zachować i poprawić jego walory rasowe poszerzając i różnicując jakościowo pulę genową świętej Birmy. Praca hodowlana w tym przypadku powinna być dobrze przemyślana, a odpowiedzialność za jej wyniki spoczywa na nielicznych dotychczas szkółkach, które bardzo cenią sobie swoją reputację.

Przygotowanie pary rodziców

Wraz z popularnością kota birmańskiego rośnie również liczba ogierów, których połączenie krwi można wykorzystać w hodowli. Dopasowanie partnera rodzicielskiego jest niezwykle ważne dla pomyślnego rozrodu w tej rasie. Dlatego wskazane jest powierzenie tego delikatnego tematu profesjonalistom, a nie tylko kojarzenie ukochanego kotka „dla zdrowia” z kotem mieszkającym w pobliżu.

Dobra para rodzicielska - piękne i zdrowe dzieci

Aby zorganizować udane krycie, trzeba dobrze znać przynajmniej genetykę kolorów, a jeszcze lepiej – jak mocni są przyszli rodzice, jakie cechy zwykle przekazują swojemu potomstwu i jak można je poprawić.

Para rodzicielska powinna być przygotowana do krycia nie później niż miesiąc przed „godziną X”. Oba zwierzęta muszą być zaszczepione w odpowiednim czasie i wolne od pasożytów. Nie wahaj się poprosić o zaświadczenie o tym, czy potencjalny partner Twojego zwierzęcia jest zdrowy - istnieje duże ryzyko przeniesienia infekcji podczas krycia. Ponadto istnieje wiele chorób, które mogą stać się niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia przyszłych dzieci.

Ciąża i kocięta

W okresie oczekiwania na dzieci tajemnica kota birmańskiego fantastycznie wzrasta wielokrotnie - prawdopodobnie tyle razy, ile przyszła mama dorasta w małych życiach. W tej chwili potrzebuje większej uwagi i troski, stara się spędzać więcej czasu z właścicielem, otrzymywać od niego potwierdzenie miłości - Birma, jak każda kobieta, takie znaki są ważne i konieczne.

To nie przypadek, że święta birmańska nazywana jest rasą żeńską - z ogólnej liczby domowników kot ten zwykle wybiera kochankę jako główny obiekt kultu i służby. I to nie jest czas ciąży ukochanej kobiety, Birma na pewno obejmie ją szczególnym patronatem. Ale ta niesamowita kotka oczekuje podobnego stosunku do siebie.

Tak rodzą się kocięta birmańskie

Kocięta birmańskie - cudowne białe grudki puchu - rodzą się około 9 tygodni po chwili rodzicielskiej miłości. Jak przystało na wszystkie kocięta są niewidome i głuche, a interesuje ich tylko mama - jej ciepło i pyszne mleko. Ale gdzieś do trzeciego dnia życia całkowicie bezradne dziecko dosłownie na naszych oczach zaczyna manifestować swoją jasną indywidualność - białe futerko kociaka stopniowo nabiera niepowtarzalnych kolorów i odcieni. Niezwykle interesujące jest obserwowanie tego tajemniczego procesu.

Najpierw zamalowany jest nos, na kufie pojawiają się kontury maski, potem ciemnieją nogi, uszy, ogon.. W wieku dwóch tygodni kociaka doświadczony hodowca będzie mógł już odgadnąć: jakie dorosłe zwierzę wyjdzie z tych uroczych okruchów. Oczywiście genetycznie można spróbować to z góry odgadnąć, ale natura jest generalnie wielkim miłośnikiem przedstawiania człowiekowi niespodzianek, a już tajemnicza natura świętego kota - a tym bardziej.

Kastracja i sterylizacja

Wystarczającymi wskazaniami do sterylizacji kota birmańskiego mogą być nie tylko problemy zdrowotne, ale także warunki, w jakich hodowca sprzedaje kociaka klasy pet, który z różnych powodów nie ma dostępu do hodowli. W innych przypadkach odpowiedzialni weterynarze zwykle odradzają właścicielom tej rasy kastrację lub kastrację zwierząt.

Ten kot cię kocha - kochaj ją

Birma jest całkowicie nieagresywna i zachowuje się adekwatnie nawet w okresach szczytów hormonalnych. Sterylizacja nie jest bynajmniej czynnością prostą i nieszkodliwą, ponadto odbywa się w znieczuleniu ogólnym, co może negatywnie wpływać na zdrowie. Przed podjęciem decyzji o interwencji chirurgicznej rozważ zalety i wady operacji - prawdopodobnie możesz się bez niej obejść.

Tabela: plusy i minusy rasy

Recenzje właścicieli

Ostatnio mieliśmy szczęście zostać właścicielami Sacred Birma. szczęście, t. Do. już desperacko szukamy jej na syberyjskich przestrzeniach. A może szukali w złym miejscu... Wybrałam tę rasę zgodnie z opisem - spokojna, je umiarkowanie, mądrze, może długo być sama w domu, bez podszerstka, piękny kolor, niebieskie oczy..

Nie da się obiektywnie powiedzieć o charakterze, chyba każdy ma inaczej. Moja delikatna, leniwa i miła. Sam szybko przyzwyczaiłem się do garnka. Byłem nawet zaskoczony, zawsze bałem się tego problemu. Uwielbia też się bawić, ale wcale nie agresywnie. Przy sprzątaniu chowa się w szafie, bo boi się odkurzacza. I suszarka do włosów. Czasami nawet je uderza))

Miałam pierwszego kota tej rasy. Birma jest bardzo zabawna, potrafiła gonić za piłką lub po ukłonie w nieskończoność, była bardzo oddana, chodzili z nią po całej wiosce letniskowej bez uprzęży, po prostu lała obok niej))) Uwielbiała sypiać z ludźmi, szczególnie pod kocem, gdy jest zimno, siedzieć na krześle obok pory obiadowej, zawsze tam jest ... no w ogóle była biesiadna. b. Birma nie jest gadułą i nie będzie wrzasku, cudowna postać. Kolor oczu jest naprawdę hipnotyzujący, chociaż w ciemności świeci na czerwono)))

Chorobowo są bardzo zdrowymi zwierzętami, ale nadal muszą chronić przewód pokarmowy, jak wszystkie zwierzęta rasowe, kupuj tylko holovik pastewny super premium (kurczak GO, moc natury, kotowate itp.), dobrej jakości witaminy, słuchaj tylko własnego hodowcy Birmy.

Kotka jest naprawdę bardzo ciekawa i piękna, mieszkam już trzeci rok, bardzo zabawna, nie ma problemów z odejściem.

Koty i koty tej rasy są dość duże. Mają głównie niebieskie i niebieskie oczy. Jednolite identyczne skarpetki na wszystkich nogach. Bardzo gruby puszysty płaszcz. To chyba jedyna wada rasy – wełna będzie wszędzie!

To bardzo mądre koty. Ich charakterystyczna cecha: nie są przywiązani do domu, ale do właścicieli. Można to poczuć.. Są spokojni, ale niezależni. Moja nie usiądzie na rękach (choćby czasami i potem nie na długo), ale chętnie się obok niej rozpadnie, ściśnie prosto... Nie jest agresywna wobec dzieci.. ale też nie daje się obrażać (nigdy nie wypuszcza pazurów, ale łapą, bez pazurów, może walnąć jak dostaną

Kot birmański nigdy nie zrobi ci nic złego. Nigdy nie zobaczysz rąk właściciela Świętej Birmy z przynajmniej jedną rysą,

Barsik to miły i czuły kot. Na pewno spotka się z każdym z nas na wyciągnięcie ręki, kiedy wrócimy do domu. Jeśli niektórych członków rodziny nie ma na dłużej, to wierny Barsik wiernie siedzi w drzwiach i cierpliwie czeka, może nawet płakać, gdy jest bardzo znudzony. Kot uwielbia trzymać wszystkich w domu, wtedy jest całkowicie spokojny i szczęśliwy. Uwielbia też pływać. Aby się odkupić, siedzi w misce z wodą, jego futro robi się mokre i muszę go wykąpać.

Wszyscy miłośnicy tej wspaniałej rasy jednogłośnie twierdzą: istnieje pewna mistyczna tajemnica dobrego samopoczucia, którą noszą w sobie koty birmańskie. Można to przypisać zrozumiałemu subiektywnemu interesowi właścicieli. Ale przyjrzyj się bliżej domom, w których mieszkają święci Birmańczycy. Biznes i relacje układają się tutaj dobrze, tworzą się silne przyjazne rodziny i stabilny dobrobyt ... Ale, oczywiście, wszystko to jest czystym zbiegiem okoliczności, a kot birmański nie ma z tym absolutnie nic wspólnego.