Kot syberyjski: nowe spojrzenie na starego przyjaciela

Historia rasy

Istnieją co najmniej dwie wersje pochodzenia kotów syberyjskich. Uważa się, że syberyjczycy pojawili się w wyniku masowych krzyżowań niektórych dzikich kotów tajga z kotami domowymi. Według drugiej wersji, dalecy przodkowie kota syberyjskiego przybyli na te ziemie ze wschodu wraz z licznymi karawanami kupców, którzy byli zmuszeni nosić ze sobą koty wojenne, aby chronić swoją własność przed hordami myszy i szczurów.

Kot syberyjski wygląda imponująco

Potomstwo „kupca” pozostało na Syberii, a potem wkroczyły do ​​akcji siły doboru naturalnego - w surowych warunkach naturalnych stopniowo ukształtował się specjalny psycho- i fenotyp kota syberyjskiego, prawdziwie wyjątkowego zwierzęcia w wielu swoich cechach. Felinolodzy są zgodni, że pojawienie się rasy można przypisać około końca XVI wieku.

Przez długi czas koty te nosiły nazwę Buchara, potem z jakiegoś powodu Moskwa, a dopiero stosunkowo niedawno otrzymały swoją obecną nazwę. Wielokrotnie stali się bohaterami rosyjskich opowieści ludowych i dzieł literackich - na przykład znany naukowiec Kot z Aleksandra Puszkina ma wyraźnie syberyjskie pochodzenie.

Czarny kot syberyjski - bohater wielu bajek i mistycznych opowieści

Kot ludowy Rosji

Tak czy inaczej, ale na dużych terytoriach Uralu i Trans-Uralu rozwinęła się dość duża liczba interesujących zwierząt, na podstawie których później nastąpiła selekcja ras. Z Syberii charyzmatyczne koty rozpoczęły zwycięski marsz przez kontynent euroazjatycki, a potem przez inne.

Dzięki konsekwentnym działaniom pasjonatów i systematycznej pracy hodowlanej kot syberyjski zdobył zasłużone uznanie na całym świecie. Pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku wielki wkład w powstanie rasy wniosły szkółki w Moskwie, Leningradzie i Rydze. W klubie „Kotofey” w 1987 roku powstał jego pierwszy wzorzec, który od tego czasu przeszedł pewne zmiany, a pięć lat później Światowa Organizacja Miłośników Kotów dodała rasę do swoich oficjalnych list.

Koty syberyjskie są dobrze przystosowane do surowego klimatu

Popularność wśród ludzi kotów syberyjskich była niewiarygodnie wysoka, zwłaszcza w obliczu niedawnego niedoboru wszystkich innych ras kotów. Luksusowe puszyste piękności z dumą spacerowały po podwórkach i ulicach, zachwycały właścicieli, łapały myszy, rodziły kocięta „z miłości” i nikt tak naprawdę nie myślał o takich pojęciach jak pula genów i czystość rasy. Chociaż być może skorzystała z takiej demokracji - do rasy wciąż wlewa się świeżą krew.

Co ciekawe, rasa pozostaje otwarta do dziś. Każdy znaleziony fenotypowo podobny do syberyjczyka może otrzymać świadectwo przynależności do rasy - zarejestrowany rodowód - jeśli otrzyma skierowanie do klubu na wystawę i tam zdobędzie co najmniej dwie oceny "doskonałe". Istnieją całkiem realne historie wywiezionych ze śmieci kotów, które stały się utytułowanymi producentami, a kot o tym samym ulicznym pochodzeniu o imieniu Mars otrzymał nawet tytuł Mistrza Świata.

Kot syberyjski - opis i standard

Syberyjczycy to duma rosyjskiej felinologii. Są słusznie uważani za rdzenną rasę Rosji i zasługują na uznanie jako jej narodowy skarb. Współczesny wzorzec rasy szczegółowo opisuje nie tylko wszystkie główne cechy kota, ale także jego mankamenty, co jest niezwykle ważne dla odpowiedzialnej pracy hodowlanej.

Kot syberyjski - czysta doskonałość i godność

Wygląd zewnętrzny

Wzorzec kota syberyjskiego utrwalił brutalny wizerunek silnego i pięknego zwierzęcia, które harmonijnie łączy w sobie cechy legendarnego zwierzęcia leśnego i czułego domowego mruczenia. Typ ciężki, mocne kości, krępy, mocny, prostokątny korpus harmonijnie łączy się z dużą głową i szerokim, długim, bardzo puszystym ogonem.

Samce syberyjskie mogą być znacznie większe niż samice. Masywny, zwarty kot powinien ważyć od pięciu do dziesięciu kilogramów, a mniejszy kot powinien ważyć od czterech do sześciu kilogramów. Co więcej, zwierzęta o wadze górnej granicy są niezwykle rzadkie. Opowieści o trzydziestokilogramowych syberyjczykach są, delikatnie mówiąc, nieprawdziwe, rowery dla wrażliwych nabywców.

Kot syberyjski jest zwykle znacznie większy od kota

Szczególną dumą kota syberyjskiego jest oczywiście jego sierść. Błyszczący, długi i gruby, z szorstką okrywą wierzchnią, powinien mieć odpowiednią ilość miękkiego podszerstka. Syberyjczycy w pełni „ubierają się” dopiero pod koniec jesieni, kiedy pojawiają się w całej okazałości przed zachwyconymi spojrzeniami swoich fanów. W ciepłym sezonie koty „noszą” lekką, ale wciąż bardzo piękną wersję futra.

Piękne futro to duma kota syberyjskiego

Trudno sobie nawet wyobrazić inną rasę, która podobnie jak syberyjczyk byłaby bogata w kolory – standard wcale nie ogranicza w tym kreatywnych hodowców, a efekty ich kreatywności są absolutnie zdumiewające. Wzorzec rasy syberyjskiej nie dopuszcza tylko trzech kolorów:

• punkt;
• abisyński;
• fioletowy.

Galeria zdjęć: Paleta kolorów kota syberyjskiego

Wideo: koty syberyjskie na wsi

Charakter i zachowanie

Koty syberyjskie są pełne godności, znają swoją wartość i nie tolerują poufałości. Jednocześnie są dyskretne i przyjazne, łatwo dogadują się z małymi dziećmi, są tolerancyjne w stosunku do innych zwierzaków - ale tylko wtedy, gdy bezkrytycznie uznają swój status lidera.

Z natury są to typowi sangwinicy, ale w krytycznej sytuacji potrafią się w pełni bronić. O nieustraszoności kotów syberyjskich można snuć legendy – zwierzę nie wybacza zniewag i na pewno będzie bronić swojej zdeptanej godności. Sprawca zostanie ukarany, a jego wymiary nie mają przy tym znaczenia - wściekły Syberyjczyk jest w stanie zmusić do ucieczki dużego psa, a nawet człowieka.

Pomimo imponujących rozmiarów i dość budzącego grozę wyglądu, Syberyjczycy wyróżniają się spokojnym, bezkonfliktowym usposobieniem i wiedzą, jak być bardzo czułym. Właściciel wiele znaczy dla przedstawicieli tej rasy - chcą go szanować, rozumieć i stale być blisko. Kot nieustannie porusza się za osobą w domu, porzucając w tym celu nawet najpilniejsze sprawy. Ich lojalność i poświęcenie są niesamowite i wzruszające.

Lepiej nie budzić bestii w tym uroczym zwierzęciu

Instynkt łowiecki niezawodnie ustanowiony przez naturę, Syberyjczycy nie zgubili i nadal doskonale łapią myszy, a pod ich nieobecność nie odmówią sobie przyjemności polowania na ptaki i inną drobną zwierzynę, która wpadnie w ich pole widzenia. Niektórzy właściciele opowiadają o stróżujących cechach swoich pupili – rzeczywiście są koty syberyjskie, które strzegą powierzonego im terytorium, nie gorzej niż psy.

Wideo: Kot syberyjski - co właściciel powinien wiedzieć o rasie

Dostajemy kotka

Wybór kociaka to kluczowy krok, ponieważ zdobywasz nie tylko zwierzaka, ale nowego członka rodziny, który stanie się twoim wiernym przyjacielem na następne dwie dekady.

Zwierzak syberyjski na pewno stanie się członkiem Twojej rodziny, dlatego warto podejść do niego poważnie

Kilka wskazówek:

1. Przygotuj się zawczasu teoretycznie: postaraj się dowiedzieć jak najwięcej o cechach rasy syberyjskiej i zasadach jej utrzymania.
2. „Przymierz” kota do warunków domowych: zastanów się, gdzie będzie jadł, spał, szedł do toalety, bawił się.
3. Pamiętaj, aby dojść do konsensusu ze wszystkimi zwierzętami w kwestii zakupu kota - zwierzę poczuje się komfortowo, jeśli nikomu to nie przeszkadza.
4. Odbierz na czas wszystko, czego potrzebujesz dla kociaka: miski na jedzenie i wodę, tacę, drapak, grzebienie i zabawki, zaopatrz się w jedzenie.

I oczywiście najważniejsza jest decyzja: którego kociaka, gdzie i dlaczego chcesz kupić. Jak już wspomniano, nie ma nic wstydliwego nawet w sprowadzeniu kota z ulicy do domu, a tym bardziej – kupienia na „ptasim” targu lub odebrania od znajomych. Opcji jest wiele - ale żadna z nich nie gwarantuje, że wydarzy się cud i tym samym w Twoim domu pojawi się prawdziwie rasowe zwierzę. Mała szansa, że ​​będzie przynajmniej zdrowa i ze stabilnym układem nerwowym.

Kociak z ulicy lub od znajomych może odbiegać od standardów rasy, nawet jeśli bardzo przypomina syberyjczyka

Jak wybrać

Jeśli chcesz gwarancji, wybierz najpierw godnego zaufania hodowcę, a dopiero potem kociaka. Wybór szkółek zajmujących się hodowlą rasy syberyjskiej jest dziś dość duży i wszyscy cenią sobie swoją reputację. Pomogą Ci wybrać dziecko w oparciu o jego przewidywane perspektywy i Twoje ambicje.

Pamiętajcie, że zwierzę pokazowe może kosztować kilka razy więcej niż tylko zwierzak, co sprawi wam tyle samo radości. Ale jeśli planujesz uczestniczyć w wystawach i hodowli, lepiej kupić dorosłego kociaka - jego walory można dokładniej ocenić. We wszystkich innych przypadkach musisz wybrać dziecko nie młodsze niż dwa i pół miesiąca - w tym wieku powinno być zaszczepione i przyzwyczajone do przynajmniej podstawowych zasad samodzielnego życia w nowym domu.

Nie kupuj kociaka, który jest za mały - pozwól mu trochę dorosnąć obok mamy, która nauczy podstawowych zasad kocich zachowań w domu

Jeśli to możliwe, porozmawiaj z rodzicami dziecka - ich wygląd i zachowanie mogą ogólnie nakreślić cechy wybranego przez Ciebie zwierzaka. Posłuchaj zaleceń hodowcy - pomoże to w prawidłowym wychowaniu zdrowego i pięknego zwierzęcia.

Pielęgnacja zwierząt

Koty syberyjskie duże i ciężkie należą do ras późno dojrzewających i ostatecznie kończą je dopiero w wieku pięciu lat, kiedy zarówno kocury, jak i kotki przybierają dojrzałe formy - stają się matkami i zarastają masą mięśniową. Chociaż w wieku trzech lat zwierzę uważa się za w pełni ukształtowane fizycznie – co jednak również nie jest za wcześnie.

Dopiero w wieku pięciu lat Twój kot w pełni dojrzeje i uzyska status rasy syberyjskiej

Te ważne czynniki należy wziąć pod uwagę przy trzymaniu zwierząt tej rasy, przemyśleniu diety dla nich i regulacji aktywności fizycznej.

Karmienie

Hodowle hodowlane polecają wysokiej jakości karmy gotowe jako podstawę żywienia kotów syberyjskich – w ten sposób zagwarantowane jest zbilansowane jadłospis. Jest to ważne, choćby z tego powodu, że kobiety syberyjskie mają tendencję do przejadania się, a zbyt wysokokaloryczne jedzenie w połączeniu z brakiem aktywności fizycznej może wywoływać u nich choroby układu pokarmowego i układu sercowo-naczyniowego.

Ale wielu właścicieli nadal woli karmić swoje zwierzęta prosto, zwłaszcza że przedstawiciele tej rasy uwielbiają jeść nie tylko dużo, ale także smacznie. Należy pamiętać, że koty syberyjskie - podobnie jak wszystkie inne - są kategorycznie przeciwwskazane w produktach ze stołu mistrza. Ich zwykła dieta powinna składać się z trzech czwartych białka zwierzęcego: surowego mięsa, drobiu i ryb (najlepiej gotowanych). Jako dodatek do głównego menu możesz podać fermentowane produkty mleczne, jajka przepiórcze (1-2 sztuki tygodniowo), niewielką ilość zbóż i warzyw.

Należy pamiętać, że zwierzę syberyjskie potrzebuje własnej diety

Kotom nie należy podawać słodyczy, roślin strączkowych, makaronów, ziemniaków, wypieków, a także tłustych, pikantnych, smażonych, marynowanych potraw. Nie eksperymentuj ze zdrowiem swojego zwierzaka - karm go prawidłowo, dwa razy dziennie, w żadnym wypadku nie przekarmiaj. Trzymiesięczny kociak powinien jeść pięć razy dziennie, ponieważ rośnie liczba karmień zmniejsza się, a pojedyncze porcje wzrastają.

Higiena i pielęgnacja

Obfitość i gęstość wełny determinują potrzebę starannej pielęgnacji, która jest jednak znacznie łatwiejsza niż u rasy perskiej. Piękną sierść kota syberyjskiego należy czesać od nasady aż po końce co najmniej dwa razy w tygodniu, zwracając szczególną uwagę na obszary o miękkiej sierści, gdzie istnieje duże ryzyko splątania. Podczas linienia czesanie furminatorem powinno odbywać się codziennie - w przeciwnym razie wszystkie powierzchnie w domu i ubrania zostaną pokryte warstwą kociego puchu.

Syberyjkę należy czesać dwa razy w tygodniu lub częściej

Nie zaleca się uciekania się do tak radykalnych metod, jak pielęgnacja i golenie, nawet jeśli kot nie uczestniczy w wystawach. Kardynalna pielęgnacja nieuchronnie zepsuje strukturę sierści i niezwykle trudno będzie ją przywrócić.

Przy prawidłowej budowie sierść kota syberyjskiego ma właściwość samooczyszczania się, dzięki czemu nie ma potrzeby zbyt częstego kąpania zwierzęcia - tylko wtedy, gdy się ubrudzi. Do kąpieli nadaje się każdy szampon dla kotów długowłosych. Lepiej nie zostawiać wełny mokrej, trzeba ją wysuszyć suszarką do włosów, jednocześnie czesując slickerem. Rasa syberyjska nie boi się zimna, ale absolutnie nie znosi przeciągów.

Jeśli kot nie jest czesany, będzie musiał zostać przycięty

Jak w przypadku każdego kota, dla syberyjczyka ważna jest regularna pielęgnacja uszu, oczu i pazurów. Aby zapobiec chorobom zapalnym, uszy należy co tydzień wycierać specjalnymi środkami lub przynajmniej niewielką ilością gotowanego oleju roślinnego. Tylko nie daj się tym ponieść emocjom i nie próbuj zbyt głęboko czyścić przewodu słuchowego – to może tylko zaszkodzić. Wystarczy od czasu do czasu przetrzeć oczy wilgotnym wacikiem.

Pazury kotów syberyjskich zwykle nie są przycinane - dość dobrze się odnawiają. Ale w odpowiednim czasie przyzwyczaić zwierzę do dobrego drapaka absolutnie nie boli.

Ćwiczenia fizyczne

Dobrze rozwinięte mięśnie kota syberyjskiego muszą być stale utrzymywane w odpowiedniej kondycji. Pomimo pewnych zewnętrznych niezręczności zwierzęta te są bardzo ruchliwe i, jeśli to możliwe, spacerują na łonie natury, zapewniają sobie niezbędną aktywność fizyczną: chętnie wspinają się na drzewa i dachy, czasami nie odmawiają pływania i brania udziału w „safari” na wszystko co się rusza.

Kot, który chodzi sam, zawsze będzie w dobrej kondycji fizycznej

W zamkniętych pomieszczeniach dynamika kota ogranicza się niestety do zabaw – nawiasem mówiąc, syberyjki wolą piłki od wszystkich innych zabawek i mogą nawet nauczyć się je importować. Jednak zabawa „wychowaniem fizycznym” nie wystarczy dla prawidłowego stanu mięśni, dlatego jeśli zależy Ci na zdrowiu swojego kota, zapewnij mu regularne ćwiczenia. Przyniesie to również korzyść Twojemu domowi, który natychmiast zmniejszy ilość zniszczeń.

Musisz wcześnie zacząć uczyć kociaka chodzenia na uprzęży

Pamiętaj, aby chodzić kota na uprzęży i ​​smyczy. Swobodne chodzenie nie jest dla syberyjki – prawie na pewno wypatrzy na ulicy wroga, ofiarę lub zdobycz i ruszy w pogoń, a wtedy będziesz musiał bardzo długo łapać lub nawet szukać swojego zwierzaka.

Wideo: opieka nad „Syberyjczykiem”

Wady rasy

Pomimo odległej historii, rasa kotów syberyjskich nie została jeszcze w pełni ukształtowana. Czasami geny mogą rozwijać się w taki sposób, że potomstwo będzie miało problemy zarówno z fenotypem, jak i zdrowiem. Jeśli w pierwszym przypadku wady są uważane za małżeństwo rasowe i w ogóle nie zakłócają normalnego życia kota, to choroby dziedziczne powinny stać się dla hodowcy sygnałem, że wskazane jest niedopuszczanie tej linii producentów do hodowla.

Główne choroby

Specyfika kształtowania się rasy jako całości miała pozytywny wpływ na zdrowie jej przedstawicieli. Po przejściu długiego etapu selekcji naturalnej w trudnych warunkach klimatycznych Syberii, koty te nauczyły się doskonale opierać się wielu chorobom. Słynne syberyjskie zdrowie jest w nich w pełni nieodłączne, co jest jedną z niewątpliwych zalet tej rasy. Przy dobrej konserwacji syberyjczyk może żyć dwadzieścia lat, a nawet więcej.

Zazwyczaj koty syberyjskie mają dobre zdrowie, ale patologie nie są wykluczone

Wśród schorzeń dziedzicznych, do których predysponowane są te zwierzęta, wymienić można kardiomiopatię przerostową – ciężką, ale na szczęście rzadką chorobę serca, która zwykle kończy się śmiercią.

Koty syberyjskie z natury są umięśnionymi, potężnymi zwierzętami – dla nich szczególnie ważny jest mocny, dobrze uformowany szkielet. Niewłaściwy odchów, regularne przejadanie się i brak dostatecznej aktywności fizycznej mogą prowadzić do rozwoju problemów układu mięśniowo-szkieletowego. Jak wszystkie ciężkie osobniki, syberyjczycy mają ryzyko dysplazji i innych chorób stawów, zwłaszcza w starszym wieku.

W ostatnich latach takie dolegliwości sprowokowała nieuczciwa praca hodowlana. Niektórzy hodowcy "cierpią na gigantomanię" - na haczyk lub na oszusta starają się zdobyć zbyt duże zwierzęta, które wyglądają spektakularnie i są drogie. Niestety niewiele osób jednocześnie zdaje sobie sprawę: wysokiej jakości uprawa takich gigantów jest nie tylko bardzo trudna i kosztowna, ale także obarczona wieloma problemami zdrowotnymi.

Małżeństwo rodowodowe i wady

Wadą rasy jest prosty profil - idealnie przejście na kufie od czoła do nosa powinno być bardzo gładkie. Masywna zaokrąglona głowa kota syberyjskiego jest na ogół przedmiotem uważnej i podstępnej uwagi ekspertów, którzy postępując zgodnie ze standardem, mogą tu znaleźć szereg wad:

• zbyt krótka lub odwrotnie, długa lekka kufa;
• płaskie policzki;
• Wysokie kości policzkowe;
• słaby podbródek;
• małe, okrągłe lub głęboko osadzone oczy;
• uszy duże lub małe, niewłaściwie osadzone lub zbyt owłosione.

Wady rasy są „napisane” na pysku kota

Poważną wadą może być również kwadratowy lub nadmiernie rozciągnięty format ciała, jego lekkość i wdzięk. Elegancja i wdzięk - tego na pewno nie mówi się o syberyjczyku. Chodzi na mocnych nogach, które nie powinny być chude i wysokie. Specjalne wymagania dotyczące ogona: im bardziej luksusowy, tym lepiej. Łysy lub krótki, pozbawiony wyrazu ogon to jednoznaczne małżeństwo rasowe i osobista wstyd dla kota syberyjskiego.

Praca plemienna

Światowa popularność kota syberyjskiego rośnie, a hodowle zajmujące się hodowlą podążają ścieżką doskonalenia rasy. Najpopularniejszymi ostatnio stały się tzw. maści tradycyjne oraz kota Neva Masquerade (Syberian colorpoint) – wielu hodowców specjalizuje się właśnie w tych odmianach syberyjczyków.

Neva Masquerade - owoc miłości kotów syberyjskich i syjamskich

Kot Neva Masquerade to młoda samodzielna rasa, stworzona na bazie kota syberyjskiego - łączy w sobie wszystkie sześć odmian umaszczenia punktowego, które są niedopuszczalne według standardu rasy syberyjskiej. Początkowo te niebieskookie, puszyste koty pojawiły się w wyniku skrzyżowania ras syberyjskich i syjamskich, ale nadal pod wieloma względami są uważane za syberyjczyków.

Cechy hodowlane

Koty syberyjskie są obdarzone bardzo silną genetyką i niesamowitą zdolnością do reprodukcji. Są płodne – w jednym miocie może być od pięciu do dziesięciu kociąt, co w innych rasach prawie nigdy się nie zdarza. Samce syberyjskie nie tracą swoich zdolności rozrodczych do jedenastu lub dwunastu lat, a samice do osiemnastego roku życia. Oczywiście w tym wieku właściciele nie powinni pozwalać na pojawienie się potomstwa - jest to zbyt trudne dla starszego zwierzęcia.

Koty syberyjskie zachowują swoje zdolności rozrodcze do późnej starości

W pracy hodowlanej pierwszorzędną rolę odgrywa dobór zdrowych reproduktorów o dobrej dziedziczności. Ponadto w hodowli kotów syberyjskich bardzo ważne jest nawigowanie po genetyce kolorów, tak bogato reprezentowanych w tej rasie.

Tabela: możliwe kolory kociąt syberyjskich w miocie

Genetyka koloru - nieprzypadkowe wypadki

Kiedy potrzebna jest sterylizacja?

Głównym argumentem za sterylizacją zwierzęcia mogą być jedynie wskazania medyczne, jeśli chodzi o jego zdrowie, a nawet życie. Również sterylizacja lub kastracja może stać się warunkiem hodowcy przy sprzedaży kociaka, na co jego zdaniem nie można pozwolić na rozmnażanie. Nie można uzyskać potomstwa od nadmiernie agresywnych zwierząt - w takich przypadkach sterylizacja zwykle zmniejsza poziom wrogości.

Wszystkie inne sytuacje należy dokładnie przeanalizować pod kątem celowości operacji - operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym i może być obarczona poważnymi powikłaniami.

Tabela: plusy i minusy rasy syberyjskiej

Recenzje właścicieli

Naprawdę kocham koty syberyjskie! Są bardzo inteligentne i nadają się również dla alergików. Dobry dla dzieci, bardzo cierpliwy. Kot super!!

Ja miałam syberyjkę - ugryzła, nikomu nie dała zejść. Ale to było nieagresywne. Teraz, jeśli będziesz ją ściskał zbyt długo, to odda. A ponieważ pluszową zabawkę można było wycisnąć) była bardzo mądra, mój kochanie ((

Mam kote - masażystę. Niepoważnie. Może chodzić po mnie przez pół godziny i ugniatać moje plecy, ramiona, ramiona i TO JEST BOŻE.

Całe moje dzieciństwo związane jest z kotem syberyjskim, dla mnie to więcej niż członek rodziny. Opowiedziałam jej o swoich sekretach i żalach i byłam pewna, że ​​doskonale mnie rozumiała. Bardzo kocham tę rasę!

Koty syberyjskie mają dobrze rozwinięty instynkt łowiecki, z którego z powodzeniem korzystają okazjonalnie. Jeśli Sibiryak mieszka w prywatnym domu, upewnij się, że myszy i szczury nie będą już widoczne ani słyszane. U kota syberyjskiego jest znacznie więcej drapieżników niż u kota domowego.

Wyjątkowość kotów syberyjskich polega na tym, że mają bardzo rozwinięte poczucie własności terytorialnej. Strzegą swojego terytorium jak psy. Złe dla twoich gości lub złodziei.

TEN KOT NAPRAWDĘ MA CHARAKTER! A co?!!. Jeśli mąż zacznie go gonić, to tyle, po godzinie będzie zajęty zakrywaniem ran ze szponów. I zwykle kot wspina się pierwszy, zaczyna się nękać, stawiać wycieczki...)))

Mamy syberyjczyka, jednego. Ma 2 lata. Bardzo czuły, czuły, towarzyski, ciekawy. Z natury jest nieco podobny do kuna, uwielbia uczestniczyć we wszystkich sprawach rodzinnych. Postać jest spokojna, wyważona, ale stanowcza. Rodzaj chłopa syberyjskiego. Ma swoje gadżety - lubi chodzić po stołach, ale to jedyna rzecz, która może mu się nie podobać, a nam nie przeszkadza. I woli pić z dużych pojemników. I tak - kot prawie idealny. Jeśli jest w nastroju do gryzienia, może gryźć, łapać łapami, ale nigdy nie zostawia śladów zębów, zadrapań, nawet gdy był małym kociakiem.

Bardzo „nie-kotowa” postać. Nawet gdy jest bardzo zły - wciąga pazury, żeby się nie podrapać. A kiedy moje palce dostaną się do jego ust (podaję lekarstwo), wtedy próbuje usunąć zęby

Hodowlę syberyjczyków od 10 lat i lepiej od rasy, w tym w charakterze nie wiem. Inteligentne, towarzyskie, czułe zwierzęta, rozumieją wiele słów. Koty na ogół nie są tak po prostu wściekłe, oznacza to, że nie robiły wystarczająco dużo z kociakiem w dzieciństwie lub były obrażone.

Okazało się, że rasa syberyjska jest najbardziej odpowiednia, t.Do. sierść tych kotów jest hipoalergiczna. Znalazłem kobietę, która hoduje koty syberyjskie i poszedłem do niej wybrać kociaka. Ale tak jak w przypadku kotów, mój kot sam mnie wybrał. Podczas gdy inne kocięta biegały dookoła nie zauważając mnie, jedna mała biała grudka, nie odrywając ode mnie wzroku, podążała za mną i cały czas miauczała „miau-miau-wybierz miau”. Od razu zrozumiałem - to jest MY!

Rosnące zainteresowanie rasą syberyjską, a co za tym idzie rosnące zapotrzebowanie na kocięta, wymaga szczególnej odpowiedzialności w hodowli. Jej celem powinno być przede wszystkim doskonalenie tej doskonałej rodzimej rasy, a nie komercyjne interesy. Syberyjczycy od wielu lat byli i pozostają szczerze kochani przez ludzi - to naprawdę narodowy skarb Rosji.