Kot leśny amurski: opis gatunku

Kot leśny amurski (Prionailurus bengalensis euptilurus) należy do podgatunku kota bengalskiego. Jest uważany za krewnego tygrysa amurskiego i lamparta dalekowschodniego. Jednak w przeciwieństwie do swoich odpowiedników, kot dalekowschodni został niezasłużenie pozbawiony uwagi.

Zimna obojętność na tę nieszkodliwą bestię doprowadziła do rozczarowujących konsekwencji - teraz kot amurski jest wymieniony w Czerwonej Księdze jako zagrożony podgatunek. Dzięki wysiłkom obrońców praw zwierząt w ostatnich latach sytuacja się wyrównała – populacja stopniowo się zwiększa.

Ponieważ obszar zamieszkiwany przez kota amurskiego jest duży i niejednorodny klimatycznie, obyczaje dzikich kotów z różnych regionów mogą się różnić. W szczególności siedlisko wpływa na okresy lęgowe i masę kotów.

Tropikalna orientacja kota dalekowschodniego sugeruje, że nieprzeniknione lasy nie są najlepszym miejscem dla zwierząt takich jak on. Jednak okoliczności rozwinęły się w taki sposób, że kot amurski wyemigrował do pokrytego śniegiem regionu Ussuri i pozostał tam na zawsze.

Wygląd zewnętrzny

Waga dorosłego kota amurskiego waha się od 4 do 7 kg, zdarzają się też szczególnie duże okazy z wiosłem do 15 kg. Długość telakoty sięga 75-90 cm, ogon przedstawicieli podgatunku osiąga rozmiar 40 cm.

Niektóre dzikie koty są mniejsze niż koty domowe. Rozmiary kotów dalekowschodnich zależą zarówno od lokalizacji, jak i pory roku. Latem, dzięki pieczołowicie gromadzonemu tłuszczowi, kot lampart waży znacznie więcej niż zimą, kiedy marnuje zgromadzone w okresie letnim zapasy energii.

Tabela 1. Zewnątrz leśnego kota amurskiego

Głowa

Oczy

Uszy

Nos

SzczękiMały rozmiar, ma wydłużony kształt

Głęboko osadzone, owalne, blisko siebie

Zaokrąglony, lekko podłużny, bez frędzli na końcach, ruchomy

Duży, szaro-czerwony klosz. Na nosie szeroki, bezwłosy pasek

Wyposażone w ostre kły, górne kły są długie i grubeOdnóża

PazuryŚrednia długość z małymi paznokciami

Krótkie, mocne, łatwo chowane w nogawkachOgon

Końcówka ogonaDługie, cienkie, równe połowie długości ciała, pokryte gęstym i puszystym futerkiem

Czarny lub ciemnoszary, bez frędzli

Ostre kły pozwalają dzikim kotom radzić sobie nawet z najtwardszym mięsem

Kolor

Kolor kota dalekowschodniego powstał w nierozerwalnym związku z funkcją pragmatyczną. W lecie, kiedy słońce jest wysoko, gęste korony liściaste wszędzie rozpraszają blask. Powstała w ten sposób gra światła i cienia stała się prototypem pasków zdobiących twarz dzikiego kota. W migoczących promieniach słońca kolor zwierzęcia manewrującego między drzewami zapewnia niezawodny kamuflaż. Drapieżnik nie może zrozumieć, czy to biegający dziki kot, czy to tylko migoczący cień z gałęzi. Wszyscy przedstawiciele podgatunku bez wyjątku mają takie paski. Kolor ten powstał w wyniku adaptacji do środowiska – mieszana tajga Ussuri.

Liczba plamek u kota amurskiego jest wskaźnikiem wieku. Im młodszy kot, tym mniej plam pokrywa. Plamy mogą być zarówno wyraźne, jak i niewyraźne. To właśnie dla tych kasztanowych kręgów leśny kot został nazwany przez japońskie „pieniądze” - te plamy bardzo przypominały stare japońskie monety z ich punktu widzenia. U młodocianych nadruk lamparta jest bardziej wyraźny. Z biegiem lat kolor staje się mniej kontrastowy, dążąc do jednolitości.

Ogólnie rzecz biorąc, kolor dalekowschodniego kota leśnego jest tak niejednorodny, że dla jasności warto odwołać się do schematycznego opisu:

Tabela 2. Kolor kota leśnego amurskiego

GłowaOd wewnętrznych kącików oczu w górę czoła i dalej wzdłuż czubka głowy biegną równolegle dwa białe paskiBrodaPrawie biały
GardłoCztery - pięć rdzawobrązowych pasków krzyżowych
PlecyTrzy brązowe paski utworzone przez wydłużone wąskie plamki. Czasami łączą się w jeden szeroki pasBoki i dolna część ciałaZawsze jaśniejszy od tyłu o kilka odcieniBrzuchBiaławy z żółtym odcieniemPrzednie nogiPaski poprzeczneOgonCiemnoszary, czasem jednokolorowy, częściej do siedmiu czarno-szarych niekompletnych słojów. Końcówka ogona jest czysto czarna lub ciemnoszara

Futro

Futro kota amurskiego osiąga długość pięciu centymetrów, dlatego zwierzę przypomina niejedną pluszową zabawkę. Ale pierwsze wrażenia mylą. Kolor futra może wahać się od szarożółtego do szarobrązowego. Na szczęście dla kota lamparta jego futro ma niewielką wartość: jako zwierzę futerkowe nie przyciąga myśliwych.

Zimą sierść żbika jest jaśniejsza i grubsza, co zapobiega hipotermii. Koty dalekowschodnie linieją dwa razy w roku - wiosną i jesienią.

Stan populacji

W tej chwili leśny kot amurski znajduje się w Czerwonej Księdze. Dokładna liczba kotów tego podgatunku jest obecnie nieznana. Według przybliżonych szacunków nie przekracza dwóch i pół - trzech tysięcy osobników.

Zgodnie z ogólnie przyjętym punktem widzenia liczba kotów rasy amurskiej zmniejszyła się o co najmniej jedną trzecią. Część odpowiedzialności za gwałtowny spadek liczby dzikich kotów spoczywa na samej osobie, ponieważ jest ona zaangażowana w:

• orka dziewiczych gruntów;
• wycinanie krzewów;
• podpalanie kołków (małe lasy na terenie pól).

Wielu przedstawicieli podgatunku wpadło w pułapki i pętle myśliwskie, pierwotnie przeznaczone na zające. Destrukcyjną rolę odegrały również niekontrolowane pożary.

tak poza tym! W czasach sowieckich kot leśny, obok wilka i rysia, był uważany za wroga człowieka. Za schwytanie i zabicie dzikich kotów rada wioskowa przyznała nagrodę, co doprowadziło do wzrostu liczby chętnych do eksterminacji nieszkodliwego kota.

Wszystkie powyższe negatywne czynniki sprawiły, że w 2015 roku było tylko kilka tysięcy amurskich kotów leśnych.

Zapobieganie eksterminacji

Dzięki staraniom obrońców praw zwierząt wprowadzono wysoką grzywnę za zniszczenie kotów amurskich, sięgającą kilku tysięcy rubli. W najbliższym czasie planowane jest systematyczne informowanie okolicznych mieszkańców, zwłaszcza myśliwych, o rzadkich przedstawicielach miejscowej fauny, a także o przydatności dzikiego kota w walce z gryzoniami. Również koty dalekowschodnie są pod czujnym nadzorem w Japonii, gdzie żyje około pięćdziesięciu przedstawicieli podgatunku.

Rezerwaty przyrody

Trudno przecenić wkład obszarów chronionych regionów zapewniających większe bezpieczeństwo zwierząt. Lista takich terytoriów obejmuje:

• Park Narodowy „Kraina Lamparta”;
• rezerwat przyrody „Kedrovaya Pad”;
• Rezerwat Bolshechhekhtsirsky;
• Rezerwat Łazowski;
• Rezerwat Chanka;
• Rezerwat Ussurijski.

Ogrody zoologiczne

Kot lampart dalekowschodni jest rzadkim gościem w ogrodach zoologicznych. Przeważnie jest utrzymywany przez ogrody zoologiczne w Chinach i Japonii, ale w Rosji jest kilka miejsc, w których żyje to zwierzę, na przykład Zoo Barnauł.

Przyczyn tak niskiej częstości występowania kota amurskiego jest kilka. Po pierwsze, celowe złapanie dzikiego kota do kolekcji nie jest łatwym zadaniem. Dlatego kot amurski był i pozostaje jednym z najsłabiej zbadanych podgatunków.

Po drugie, koty-lamparcie marnieją w niewoli. Nawet w zoo, gdzie nikt i nic nie zagraża kotu, dzikie zwierzę pozostaje dzikie i niezwykle ostrożne. Z reguły buduje sobie dołek lub korzysta z już przygotowanej, tylko okazjonalnie wchodząc w kontakt z ludźmi i innymi mieszkańcami.

Pomimo niezdolności dzikich kotów do życia w klatce, w ogrodach zoologicznych i klatkach plenerowych, oczekiwana długość życia przedstawicieli podgatunku wynosi 17-18 lat, podczas gdy na wolności przypisuje się im 10-12 lat. Istnieją jednak bardzo różne założenia dotyczące liczby lat przydzielonych z natury kotowi leśnemu. Ktoś twierdzi, że ocena na 18 nie jest limitem.

Kot amurski na wolności

W przeciwieństwie do niebezpieczeństw, które czyhają na bestię na każdym kroku, kot lampart zasłużenie uważany jest wśród kotów za osobnika o długiej wątrobie. Być może sekret długowieczności kota amurskiego tkwi w określonym rytmie życia i flegmatycznym temperamencie.

A przynajmniej kot amurski się spieszy. Zimą jego metabolizm i tętno zwalniają. W czasie chłodów życie dzikiego kota zdaje się zamarzać, co wydłuża liczbę przydzielonych dni.

Puszyste zwierzę żyje we wszystkich odpowiednich strefach - w lasach liściastych i iglastych, na stepie, nad brzegami jezior i rzek.

Styl życia

Koty dalekowschodnie są zagorzałymi samotnikami. Bardzo rzadko można je zauważyć w czyimś towarzystwie. Przypadki, w których koty lampart można znaleźć w parach, można policzyć na palcach jednej ręki. Co do reszty, te samowystarczalne zwierzęta spędzają życie i polują same.

Tajga Ussuri jest potajemnie podzielona przez koty lamparta na „lenna” o powierzchni około 9-10 km² - każdy ze swoim właścicielem. Wielkość osobistej działki każdego kota amurskiego zależy od obfitości zdobyczy.

Kot lamparta jest bardzo przywiązany do określonego obszaru i lojalny wobec jego siedliska. Nie opuszcza swojego terytorium nawet w obliczu wielkiego niebezpieczeństwa.

Wiosną, w okresie godowym, koty dalekowschodnie przypominają sobie, że nie są same we wszechświecie i zaczynają szukać pary. W takie dni cichy, zamyślony las wypełniony jest nagłymi rykami szukających przyjaciół samców. Często w trakcie poszukiwań zbliżają się do pobliskich osad, a nawet do nich wchodzą.

tak poza tym! Ryk to jedyny dźwięk, jaki można usłyszeć od kota z Dalekiego Wschodu. W innych przypadkach kot woli syczeć, ale nie robi tego często – tylko w przypadku bezpośredniego zagrożenia.

Wideo - Życie kota amurskiego w surowej tajdze

Reprodukcja

Okres godowy zależy bezpośrednio od terytorium, na którym mieszka kot dalekowschodni. W regionach północnych aktywność godowa przypada na koniec lutego i przez cały marzec, podczas gdy w regionach południowych nie ma limitu sezonu.

Kotki noszą kocięta przez 9-10 tygodni, przynosząc na początku lata do czterech kociąt. Optymalna liczba szczeniąt w miocie to jeden lub dwa osobniki.

Koty dalekowschodnie można słusznie nazwać wspaniałymi rodzicami. Kotki pilnie pilnują kociąt, co jakiś czas przenosząc je w nowe miejsce przy najmniejszym zagrożeniu.

Samce wykazują udział w żywieniu szczeniąt na równi z suczkami. Czas opieki może wydłużyć się do sześciu miesięcy.

W rzadkich przypadkach samice pierworódek czują się niespokojne i ignorują swoje młode. Zdarzały się sytuacje, w których koty domowe brały pod swoją opiekę porzucone dzikie kocięta.

Dorastanie

Młode rodzą się ślepe i nieprzystosowane do samodzielnego życia. Ich oczy otwierają się dziesiątego dnia. Kocięta zaczynają badać pobliskie tereny od dwóch miesięcy, stopniowo opuszczając legowisko.

Po sześciu miesiącach są już na tyle samodzielni, że mogą opuścić „dom rodzinny” i wyposażyć własny teren łowiecki i rekreacyjny. Koty dalekowschodnie osiągają pełną dojrzałość, według różnych szacunków, w ciągu półtora roku.

Hybrydyzacja

Koty lamparta nie wahają się w domu na wiosnę, w wyniku czego rodzi się wiele mieszańców. Kocięta, które są krzyżówką osobników domowych i dzikich, nie oswajają się i dziedzicząc geny ojca pędzą do lasu. Tych małych dzikusów nie można na siłę zaszczepić w domu.

Stosunek do takich mieszańców jest ambiwalentny. Niektórzy eksperci uważają, że takie kocięta stanowią zagrożenie dla samych kotów amurskich. Powodem jest to, że hybrydy kojarzą się później z prawdziwymi dzikimi kotami leśnymi, a kolejne potomstwo coraz bardziej oddala się od swoich pierwotnych korzeni. Jeśli sytuacja się nie zmieni, kot amurski prędzej czy później stanie w obliczu realnego zagrożenia wyginięciem.

tak poza tym! Podczas krzyżowania dzikich osobników z udomowionymi krewnymi ujawniono interesujący wzór: samce urodzone w tym nierównym związku były bezpłodne, podczas gdy koty mogły mieć potomstwo.

Przeciwnie, naukowcy z Instytutu Cytologii i Genetyki Oddziału Syberyjskiego Rosyjskiej Akademii Nauk są przekonani, że krzyżowanie międzygatunkowe pomoże kotom amurskim zwiększyć ich liczbę i na zawsze zniknąć z Czerwonej Księgi. Nie proponują jednak pozostawienia spontanicznego marcowego krzyżowania kotów bez zmian. Według ekspertów konieczne jest kontrolowanie kojarzeń między osobnikami domowymi i dzikimi za pomocą sztucznego zapłodnienia (IVF). W tej chwili eksperymenty trwają.

Główni wrogowie

Życie kota leśnego nie jest proste. W ośnieżonych lasach tajgi jest otoczony przez wielu wrogów - wilki, orły przednie, sowy, sowy. Sable z przyjemnością zjada ślepe, bezbronne kocięta, wyprowadzając je z gniazd. Nic dziwnego, że w otoczeniu tak groźnych drapieżników kot amurski szybko nauczył się ostrożności, co stało się jedną z jego charakterystycznych cech.

Nawet ci przedstawiciele fauny, którzy są jego potencjalnym obiadem, mogą wyjść zwycięsko z walki z leśnym kotem. Na przykład kuny i fretki są potężnymi przeciwnikami. Każde pudło w decydującej bitwie może być śmiertelne dla kota amurskiego. Psy myśliwskie wykazują również wrogość do dzikich kotów i stanowią dla nich znaczne zagrożenie.

Polowanie

Koty amurskie rodzą się i odnoszą sukcesy jako łowcy. Złapana zdobycz może obejmować od małych gryzoni po króliki i sarny. Nie każdy pies odważy się rzucić wyzwanie dzikiemu kotu. Zaletą kota lamparta, podobnie jak w ogóle żbików, jest to, że może polować nie tylko w poziomie, ale także w pionie.

Dzikie koty doskonale opanowały drzewa i dlatego stanowią zagrożenie nie tylko na ziemi. Dogonienie ziejącej sójki, zniszczenie gniazda z pisklętami to błahostka dla tych zręcznych zwierząt. Co do reszty, koty dalekowschodnie wyraźnie wolą oszczędzać energię niż zużycie energii. Tak jak wolą czekać i zasadzki niż bezpośrednią konfrontację. Ta cecha doskonale odzwierciedla ich zwyczaj wyprzedzania ofiary jednym skokiem.

Umiejętności stratega

W razie potrzeby nie ma wątpliwości, że kot pokaże się z najlepszej strony i wyjdzie zwycięzcą nawet w walce z wrogiem, któremu jest gorszy zarówno pod względem wielkości, jak i siły. Nie bez powodu wielu myśliwych zauważa, że ​​woleliby spotkać się z rysiem niż z tą puszystą bestią. Ale nawet by rzucić się na wroga, który jest od niego lepszy, puszysta bestia się nie spieszy.

Kot amurski to przede wszystkim strateg. Umie czekać i zna wartość czasu. Dlatego walka z kotem amurskim to nie tylko bitwa intelektów. Otwarta konfrontacja Kot lamparta woli czekać w zasadzce, zakładając, że ofiara przyjdzie sama. W wielu przypadkach obliczenia kota okazują się trafne.

Mieszkanie

Organizując sobie legowisko, leśny kot ponownie manifestuje się jako kompetentny analityk, z wyprzedzeniem obliczający ruchy drapieżnika. Jako mieszkanie koty amurskie preferują ośnieżone wiatrochrony, do których nie każde zwierzę odważy się wejść. Jeśli ktoś ma szczęście dostać się do kota dalekowschodniego, to złapanie go bez składania kończyn jest prawie niewykonalnym zadaniem.

Dziki kot jest zbyt sprytny, by zatrzymać się w jednym schronisku. Zwykle konstruuje kilka ważnych taktycznie punktów, pomiędzy którymi przemieszcza się, by jeszcze bardziej skomplikować zadanie drapieżnikowi. Kot lampart nie gardzi norami pozostawionymi przez inne zwierzęta. Czasami wybór kotów leśnych pada na szczeliny skał. Gdy nadchodzą mrozy, kot amurski wybiera najbardziej chronione miejsce - w nim hibernuje.

Migracja

Kot dalekowschodni leśny - niestrudzony podróżnik. Częste zmiany miejsc nie są bezpodstawne: każdy nowy dom tłumaczy się większym bezpieczeństwem, jakim stara się otoczyć kot lampart.

Zanim spadnie śnieg, kot amurski musi przenieść się na obszary gęsto porośnięte gęstymi krzakami, aby następnie się pod nim położyć. To w obszarze gęstych zarośli śnieg jest maksymalnie zagęszczany, tworząc prawdziwą nie do zdobycia „twierdzy lodowej” z gałęziami w formie ramy.

Gdy mróz osiąga poziom krytyczny, dzikie koty pędzą do wiosek. To w takich momentach człowiek najczęściej je łapie. Koty przyciągają stare stodoły, szopy i inne opuszczone budynki, ponieważ roją się od gryzoni. W cieplejszych porach kot amurski preferuje różnorodne obrzeża lasu, łąki z wysoką gęstą trawą, brzegi zbiorników wodnych.

Godziny aktywności

Biorąc pod uwagę wyjątkową ostrożność i kontrolę sytuacji kotów leśnych, prawie niemożliwe jest ich zobaczenie podczas spaceru w ciągu dnia. Koty amurskie to zwierzęta o zmierzchu, które wolą osłonę nocy od światła dnia. Spędzając cały dzień w ustronnym miejscu, żbik czeka, aż słońce zajdzie do polowania, pozostając tak niezauważonym, jak to tylko możliwe.

Odżywianie

W warunkach surowych zim koty amurskie przystosowały się do kumulatywnego trybu życia. Koty dalekowschodnie mają okres aktywnego polowania i żerowania latem i wczesną jesienią.

Muszę powiedzieć, że apetyt dzikich kotów jest nieskromny. Latem koty amurskie zjadają 15-20 myszy i 3-4 ptaki dziennie. Oprócz myszy i ptaków w menu dzikich kotów znajdują się gryzonie, węże, wiewiórki, zające, piżmaki. Jednym słowem wszelkie małe stałocieplne zwierzęta, które wpadną w oko zwierzęcia. W niektórych przypadkach udaje im się nawet ucztować na sarnie.

Jednak to „obżarstwo” staje się całkowicie zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że zimą zwierzęta te często tygodniami siedzą bez jedzenia, a nawet bez wody, którą zastępuje śnieg. Gromadzenie tłuszczu w lecie i stopniowe wydzielanie go zimą to jedyny sposób na przeżycie dzikiego kota. Co więcej, koty amurskie same przechowują pożywienie, ukrywając je w pobliżu swojego mieszkania.

Zimą koty amurskie rzadko opuszczają swoje domy i preferują „bierne” polowania, cierpliwie czekając na jakiegoś gryzonia, który przez pomyłkę wbiegł do jego schronienia. Kot amurski może pozwolić się gonić przez zaspy tylko w skrajnych przypadkach, ponieważ grozi mu utknięcie w śniegu i przechłodzenie.

Prawdziwe święto dla kota amurskiego nadchodzi, gdy odkrywa utknięte pod śniegiem kuropatwy w postaci prawie gotowego dania. Ptaki te siedzą na gałęziach do wieczora, a nocą wpadają w śnieg, tworząc śnieżną kapsułę. Jednak rano nie zawsze udaje im się wydostać spod uformowanej lodowej skorupy. Potem nadchodzi najlepsza godzina kota - jego instynkt pozwala szybko znaleźć jeszcze świeże zwłoki, wykopać je i zjeść.

Pomimo tego, że żbik bardzo niechętnie nawiązuje kontakt z ludźmi i innymi zwierzętami, zdarzają się przypadki, gdy koty amurskie odwiedzały okoliczne wioski w poszukiwaniu łatwej zdobyczy. Mogły to być kurczaki lub inny drób.

Stosunek do osoby

Pomimo tego, że myśliwi wolą omijać kota lamparta, zwierzę to nie jest agresywne w stosunku do ludzi. Z braku powodu nigdy nie zacznie pierwszy atakować. Nawet w tych przypadkach, gdy dana osoba będzie uporczywie próbowała złapać kota lub znaleźć jego dom, woli obronę od ataku, a przy każdej okazji będzie ukrywał się przed wzrokiem.

Niestety, niektórzy myśliwi bezmyślnie strzelają do dzikich kotów dla zabawy, co zagraża samemu gatunkowi.

Jak już wspomniano, skryty tryb życia nie jest przeszkodą dla okresowych wypadów do wiosek - głównego miejsca nagromadzenia ukochanych żywych stworzeń. Niektóre koty były wielokrotnie przyłapane na próbie kradzieży kilku kurczaków. Wynik takich wybryków jest inny - niektóre zwierzęta są wybaczane i wypuszczane, niektóre są zabijane, a te najszczęśliwsze dostają miejsce w zoo i żyją w cieple i sytości.

Kot amurski i mężczyzna

Przy długim przebywaniu obok człowieka kot leśny przyzwyczaja się do ludzi i przestaje się przed nimi ukrywać. Jednak zaufanie tego kota rozciąga się tylko na wąski krąg znajomych, zaufanych osób. Kot z Dalekiego Wschodu zawsze będzie ostrożny wobec obcych.

Udomowiony wykastrowany kot traci swoje dzikie cechy. W zwyczajach i temperamencie jest zbliżony do zwykłego kota domowego. Kot amurski dobrze uczy się tacki, pod warunkiem, że jej wymiary są większe od zwykłej tacy. Jako wypełniacza zaleca się stosowanie trocin lub piasku.

Udomowienie

Kiedy po raz pierwszy spotkasz kota z Dalekiego Wschodu, możesz go łatwo pomylić z innymi kotami domowymi. W związku z tym zrozumiałe jest pragnienie niektórych osób, aby oswoić tę puszystą bestię.

Istnieje kilka punktów widzenia na możliwość udomowienia kota lamparta i stopień człowieczeństwa takiej decyzji. Jak wcześniej wspomniano, kot dalekowschodni nie jest przystosowany do życia w niewoli. To zwierzę to drapieżnik, myśliwy, strateg – wszystkie te cechy pozostają bez pracy w domu.

Istnieje jednak wiele przykładów trzymania kota amurskiego zarówno w domu, jak i na terenie zagrody. Rzeczywiście istnieje szansa na oswojenie kociąt do trzech miesięcy, ale należy pamiętać, że po osiągnięciu dojrzałości zwierzę stanie się niekontrolowane i rzuci się do swojego naturalnego środowiska. Dorosłe koty nigdy nie zostaną udomowione, niezależnie od czasu spędzonego obok człowieka.

Warunki domowe są gorsze niż na wybiegu zewnętrznym, ponieważ wybieg można ustawić jak najbliżej środowiska leśnego znanego kotu lampartowi. Stopień komfortu zwierzaka i jego długowieczność zależy od kompetentnego opracowania planu woliery.

Wskazane jest wydzielenie specjalnego obszaru w wolierze (jednego lub więcej, w zależności od obszaru) i przykrycie go grubą warstwą ziemi pod późniejszą uprawę roślin zielnych, takich jak koniczyna i nagietek. Rośliny zapewnią bezpośredni kontakt z podłożem, którego deficyt kot amurski dotkliwie odczuje w niewoli. Bardziej szczegółowy przewodnik po aranżacji woliery znajduje się poniżej.

Karmienie

Jeśli chęć oswojenia dzikiego kota okazała się ogromna, należy pamiętać, że nigdy nie zostanie on całkowicie udomowiony. Kot leśny potrzebuje „żywego” pokarmu – takiego, na który tak umiejętnie polował w lesie. Kuropatwy, przepiórki, króliki, gryzonie.

Przetworzone mięso z usuniętymi wnętrznościami również się nie nadaje - kot lampart zjada zawartość jelit, mózgu i innych narządów.

Ścisłe monitorowanie diety dzikiego kota jest niezbędne, aby zapobiegać otyłości. Ze względu na to, że w niewoli zużywa znacznie mniej energii, tylko okresowe dni postu mogą uratować zwierzę przed nadwagą. Zaleca się spędzać „głodny” dzień raz w tygodniu – w tym dniu kot nie może jeść mięsa ani żywego pokarmu.

Średnio dzienna dieta dla dzikiego kota obejmuje dwa małe gryzonie lub jednego dużego szczura, a także 200-300 gramów. chude mięso (takie jak wołowina lub indyk).

tak poza tym! Rybę należy podawać kotu nie częściej niż raz w tygodniu. W przeciwnym razie wapń będzie stopniowo wypłukiwany z organizmu zwierzęcia, co może prowadzić do krzywicy.

Kastracja

Terminowa kastracja zwierzaka może pomóc uporać się z nieokiełznanym usposobieniem kota lamparta, po czym jego buntownicze usposobienie zostaje uspokojone. Jednak właścicielom, którzy chcieliby mieć w swojej kolekcji koty dalekowschodnie, radzimy się zastanowić. Czy ma sens pozbawianie zwierzęcia zdolności do rodzenia potomstwa (nawet w warunkach jego stopniowego zanikania) w celu zdobycia puszystej „zabawki”?.

Czy można kupić kota amurskiego??

Jeśli wszystkie wymienione cechy trzymania kota lamparta nie odstraszą potencjalnego właściciela, będzie musiał zapłacić znaczną kwotę za tę rzadką osobę. W tej chwili cena zaczyna się od 25 tysięcy rubli, a kończy tam, gdzie jest to wygodne dla danego sprzedawcy.

Jednocześnie nie należy zapominać, że nie ma oficjalnych dostawców tej rasy, a sprzedany kociak może łatwo okazać się nierasowy. Należy pamiętać o następującym fakcie: kupując kota amurskiego, kupujący pośrednio angażuje się w łamanie prawa.

Sprzedaż dalekowschodnich kotów leśnych nie jest taka nieoficjalna – jest nielegalna. Co więcej, następuje stopniowe zaostrzanie kar za taki podziemny handel zwierzętami z Czerwonej Księgi Danych. Biorąc pod uwagę kryzysowy stan populacji kotów rasy amurskiej, takie działania są w pełni uzasadnione.

Istnieją jednak wyjątki od każdej reguły. Są też szczęśliwi właściciele kotów dalekowschodnich, którym udało się znaleźć wspólny język z tymi trudnymi zwierzętami.