Niewydolność nerek u psów

Przyczyny problemów z nerkami mogą być różne. Należą do nich spożycie infekcji, substancji toksycznych. Ponadto niewydolność nerek może być wywołana różnymi urazami, wcześniejszymi chorobami lub po prostu produktami o niskiej jakości. Niektóre psy zapadają na niewydolność nerek z powodu zmian wieku lub predyspozycji genetycznych.

Niewydolność nerek może przybierać dwie formy: ostrą i przewlekłą. Pierwszy pojawia się w wyniku szoku, toksycznego działania substancji toksycznych, przyjmowania niektórych leków. Dysfunkcje funkcjonalne ujawniają się dość ostro. Postać ostra jest mniej niebezpieczna niż przewlekła, ponieważ nie wyklucza się możliwości wyzdrowienia.

Lekarze dzielą ostrą niewydolność nerek na kilka grup:

1. przednerkowy - rozwija się w wyniku wstrząsu pochodzącego z różnych źródeł ze spadkiem ciśnienia krwi i upośledzeniem krążenia krwi w nerkach;
2. nerkowy - powstaje i rozwija się w obecności infekcji, procesów zapalnych w nerkach z powodu bezpośredniego działania niektórych substancji i leków na tkankę nerkową;
3. postrenal - pojawia się po kamica moczowa, przy ściskaniu lub nawet blokowaniu dróg moczowych.

Postać przewlekła powstaje i objawia się przez długi czas. W tym przypadku zachodzi proces ciągłej śmierci nefronów. Ciekawe, że od pewnego czasu wciąż żywe komórki przejmują zadania i całkowicie zastępują martwe. I dopiero wtedy, gdy zaatakowane są 23 lub więcej tkanek nerek, zaczynają one identyfikować i wykazywać oznaki choroby.

Ten etap jest trudny do leczenia, jeśli w ogóle. Najwięcej, co można zrobić, to utrzymać nerki psa przy życiu za pomocą różnych procedur.

Objawy niewydolności nerek u psów

Przewlekła niewydolność nerek jest poważnym schorzeniem. Towarzyszy temu zwiększone pragnienie, obniżenie temperatury, obniżenie ogólnego stanu organizmu, odwodnienie, nieprzyjemny zapach z ust, wymioty. Oddawanie moczu gwałtownie spada lub całkowicie zanika..

W postaci ostrej zwierzę, oprócz powyższych okoliczności, staje się również mniej aktywne. Pies stopniowo mniej się rusza, więcej śpi.

Objawy, które są zauważalne niemal natychmiast, obejmują intensywne pragnienie psa i częste oddawanie moczu. Aby odróżnić ten objaw od stanu normalnego, należy pamiętać, że zdrowy pies potrzebuje 50 mililitrów wody na każdy kilogram wagi. Przy niewydolności nerek ilość pobieranej przez nią wody co najmniej się podwaja.

Wymioty mogą się początkowo nie pojawiać, ale z czasem pies je mniej i niechętnie, czasami pojawiają się wymioty, które potem częściej się powtarzają.

Lekarz diagnozuje niewydolność nerek na podstawie danych dotyczących stanu zwierzęcia, a także wyników przeprowadzonych badań. Jednym z decydujących parametrów w diagnostyce jest ilość moczu. Mocznik chorego psa może zawierać mocznik i kreatynę, wzrasta poziom kwasowości i fosforu we krwi. Podczas analizy w moczu zwierzęcia można również wykryć białko, glukozę i włókno nabłonkowej powłoki nerki.

Oprócz ogólnych analiz wykonywana jest również diagnostyka rentgenowska, w tym wprowadzanie do krwi niektórych specjalnych substancji, rzadziej diagnostyka ultrasonograficzna czy biopsja.

Leczenie niewydolności nerek u psów

Głównym kierunkiem leczenia psa z niewydolnością nerek jest eliminacja przyczyn, korekta nierównowagi wodno-elektrolitowej, pobudzenie diurezy, eliminacja toksyn z organizmu. Dlatego chorym zwierzętom często przepisuje się intensywną opiekę. To właśnie eliminacja przyczyn odgrywa ogromną rolę. Ponieważ może rozwiązać kilka problemów jednocześnie.

W celu skorygowania równowagi wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej przeprowadza się terapię infuzyjną. Prowadzona jest do czasu normalizacji zawartości mocznika i kreatyny oraz braku stabilizacji stanu ogólnego. Podczas leczenia ważne jest, aby nie zakłócać ważnych funkcji organizmu zwierzaka.

Jeśli postać niewydolności jest przewlekła, w nerkach dochodzi do nieodwracalnych zmian patologicznych. Przeprowadzenie w tym przypadku takiej samej jak w ostrej formie leczenia nie wystarczy. Potrzebna dializa otrzewnowa. Ta procedura jest przeprowadzana tylko w klinice.

Można stwierdzić, że w każdym przypadku, nawet przy najłagodniejszych objawach choroby, należy skontaktować się z weterynarzem, nigdy nie należy leczyć się na własną rękę, ponieważ nawet przy zapewnieniu na czas fachowej pomocy zwierzę może umrzeć z powodu nieodwracalne uszkodzenie.

Zwracanie uwagi na żywienie psa może pomóc w leczeniu. W stanie choroby bardzo ważne jest, aby zwierzę otrzymywało odpowiednią ilość składników odżywczych. Jeśli zwierzę nie straciło apetytu i samo dobrze się odżywia, wystarczy dodać do diety specjalne pokarmy dietetyczne. Można również wprowadzić dietę, której głównym warunkiem jest zmniejszenie ilości fosforu, sodu i białka.

W przypadku całkowitego braku apetytu i braku wymiotów zwierzę karmione jest rurką. Jeśli wymioty nadal występują, niezbędne substancje można podać dożylnie.

Ale lepiej dbać o zwierzę i nie dopuścić do tego, aby jego zdrowie tak bardzo się pogorszyło. Życie zwierzaka często zależy wyłącznie od działań właściciela, a odpowiedzialność również spoczywa na nim.