Pumi - pies z niewyczerpanym zapasem energii
Zadowolony
Niektóre rasy psów są nam dobrze znane, łatwo je rozpoznać na zdjęciu i podczas spotkania. Ale są też takie, które nie mają dużej dystrybucji i sławy, więc szczególnie interesujące jest ich poznanie. Na przykład węgierski pumi jest energicznym i oddanym przedstawicielem tej rasy..
Pumi: krótkie tło historyczne
Rasa Pumi jest głęboko zakorzeniona w historii. Uważa się, że przodkowie to małe psy pasterskie, które przybyły na terytorium współczesnych Węgier w I wieku. Nie wiadomo dokładnie, jak dokładnie wyszła taka rasa, ale istnieją sugestie, że pochodzi ona ze skrzyżowania węgierskich owczarków kulistych i owczarków z Francji i Niemiec.
Pumi stała się odrębną i niezależną rasą dopiero na początku XX wieku i została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, a oficjalny wzorzec został przyjęty w 1954 roku (dziś obowiązuje wydanie z 2000 roku). Nie można więc dokładnie powiedzieć, ile lat minęło od pojawienia się rasy do jej rejestracji, ale to daleko od tysiąca lat. Dziś jest to jedna z narodowych ras Węgier.
Opis rasy
Pumy węgierskie zaliczane są do I grupy „Psy pasterskie i pasterskie, z wyjątkiem szwajcarskich psów pasterskich” oraz I sekcji „Psy pasterskie” według klasyfikacji ras Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Norma urzędowa nr 56 określa wyznaczenie przedstawicieli: wypasu, strażnika, sportowca, towarzysza.
Sekcja „Owczarki” i odpowiadające im rasy noszą tę nazwę ze względu na ich główny cel - psy pomagały pasterzom, pasącym się owcom i innym zwierzętom gospodarskim. To od słowa „pasterz” (pasterz owiec) odeszło znane dziś imię.
Pumi mają rozpoznawalny wygląd, który można opisać w następujący sposób:
- Głowa jest wydłużona, wąska, ale szczyt czaszki stosunkowo szeroki. Stop (przejście od czoła do nosa) jest ledwo zauważalne. Grzbiet nosa prosty, kufa zwęża się ku końcowi, ale nie powinna być spiczasta.
- Szczęki mocne, dobrze rozwinięte. Musi być obecna pełna formuła dentystyczna (42 zęby). Usta ściśle przylegają do uzębienia i muszą koniecznie mieć ciemną pigmentację.
- Szeroko rozstawione owalne oczy powinny być ciemnobrązowe.
- Uszy są osadzone wysoko na głowie i są średniej wielkości. Górna jedna trzecia małżowiny usznej jest pochylona do przodu.
- Ciało jest jędrne i jędrne, z dobrze rozwiniętym muskularnym gorsetem. Krótki tył kończy się wysokim ogonem, który zwija się w kółko nad zadem. Klatka piersiowa nie jest szeroka, brzuch dobrze schowany.
- Kończyny nie są długie, ale mocne. Łapy zaokrąglone, jak u kota, z palcami ściśniętymi razem.
Pumi ma wiele proporcji. Zatem długość tułowia powinna być równa wysokości w kłębie, a długość kufy powinna wynosić około połowy całkowitej długości głowy.
Rasę można określić jako psy średniej wielkości. Idealna wysokość w kłębie dla suk to 40-42 cm, waga - 10-11 kg, dla samców - 43-45 cm, waga - 12-13 kg. Proporcje i rozmiary zapewniają zwierzęciu energiczny i dynamiczny chód. Podczas chodzenia pumy mają odważny i dumny wygląd. Szczególnie harmonijnie wygląda bieganie – pies wkłada tylne łapy w ślady pozostawione z przodu.
Sierść Pumi nigdy nie jest gładka, są to kręcone psy o sierści 4-7 cm. Długość na spodzie ogona powinna wynosić 7-12 cm. Płaszcz jest elastyczny, ale nie szorstki, a podszerstek bardzo miękki. Nie ma długich włosów na czole i nad oczami. Kolory mogą być różne:
- szary;
- czarny;
- płowy o podstawowym czerwonym, żółtym lub kremowym kolorze, pożądaną czarną lub szarą maskę i białym znaczkiem na piersi (opcjonalnie) co najmniej 3 cm;
- biały.
Każdy z wymienionych kolorów musi być nasycony.
Charakter i psychika
Przedstawiciele rasy Pumi są aktywni i pogodni, co zawsze przyciąga dużo uwagi. Wybierając takiego psa, musisz zrozumieć, że będzie on głośny, ciągle w ruchu i gotowy do wykonywania wszelkich poleceń. Pumi nie jest nieśmiała i flegmatyczna. Te zwierzęta są bardzo odważne i podejrzliwe w stosunku do obcych.
Pumi, zwłaszcza w młodym wieku, są raczej uparte i krnąbrne, więc właściciel będzie musiał poświęcić czas na szukanie podejścia do swojego zwierzaka. Zabawne psy są przyjazne dla wszystkich członków rodziny, ale dla bardzo małego dziecka takie sąsiedztwo nie będzie najbardziej udane ze względu na nadmierną energię i hałas zwierzaka. Pies będzie świetnym towarzyszem dla starszego dziecka, już od wieku wczesnoszkolnego. Pasterze węgierscy dobrze dogadują się w tym samym domu z innymi ulubieńcami rodziny, w tym kotami, ale nie należy ich sąsiadować z ozdobnymi gryzoniami, ponieważ przodkowie pumi są doskonałymi łowcami szczurów.
Pumi raczej nie nadaje się do roli pierwszego psa, poradzi sobie z nim tylko doświadczony hodowca psów, który potrafi wykazać się wytrzymałością i pewnością w swoich działaniach. W przeciwnym razie zwierzak będzie dominował i nie będzie można kontrolować jego zachowania. Taki pies nie będzie też ozdobą sofy, pumi potrzebuje regularnej i znacznej aktywności fizycznej, odpowiadającej jego temperamentowi.
Dyski i wady
Wszelkie odstępstwa od wymagań normy są uważane za wadę rasy Pumi, a lista minusów przedstawiciela nie jest określona. Wada będzie uważana za poważniejszą, im większa jest jej dotkliwość i wpływ na stan zwierzęcia. Powodami dyskwalifikacji przedstawiciela rasy będą:
- agresja i nieśmiałość;
- nieprzestrzeganie proporcji kufy (jej długość jest mniejsza niż 40% długości głowy);
- okrągły lub zbyt spiczasty kształt głowy;
- wyraźny stop;
- brak jednego lub więcej zębów;
- wady zgryzu, niewspółosiowość ust;
- stojące uszy lub nierówne opadanie wierzchołka;
- szata niestandardowa (długa, splątana, matowa, brązowa, wyraźne plamy);
- niewystarczająca wysokość.
Wybór szczeniaka
Narodowy węgierski pies Pumi nie jest dziś szeroko rozpowszechniony, więc nie można znaleźć nawet opinii na jego temat w domenie publicznej. Niewiele też reklam sprzedaży szczeniąt, cena zaczyna się od 300. Lepiej poszukać dla siebie zwierzaka w specjalistycznych hodowlach i na wystawach, gdzie można ocenić nie tylko szczeniaka, ale także jego rodziców i, co ważne, ich stan psychiczny.
Niemowlęta są bardzo puszyste i bardziej przypominają wełniane kulki niż odważni pasterze. Jest mało prawdopodobne, że będzie można wizualnie ustalić przynależność do rasy (zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jest wiele sąsiadujących i bardzo podobnych), tylko rodowód zarejestrowany w systemie ICF potwierdzi pochodzenie i przynależność do pumi.
Pielęgnacja pumi
Dbanie o pumę jest na ogół łatwe, zasady wygodnej pielęgnacji są następujące:
- Karma powinna być wysokiej jakości i zbilansowana. W przypadku diety naturalnej oznacza to włączenie dużej ilości mięsa (wołowina, kurczak, indyk), warzyw, niesłodzonych owoców, twarogu i jaj. Weterynarz pomoże skomponować zbilansowaną dietę w oparciu o stan konkretnego zwierzęcia. Rasa nie ma ograniczeń żywieniowych innych niż ogólne (przyprawy, mąka, ryby i puste kości, słodycze itp.). D.). W przypadku karmy komercyjnej gotowe do spożycia diety powinny być super premium lub holistyczne i przeznaczone dla bardzo aktywnych psów (np. Acana Heritage Sport & Agility, Brit Premium By Nature Sport, Royal Canin H.E Klub dla bardzo aktywnych psów).
- Pielęgnacja polega na regularnym szczotkowaniu raz w tygodniu. Twardy i kędzierzawy rodzaj sierści, mimo swojej długości, nie sprawia problemów z dużą ilością luźnych włosów, nawet podczas linienia. Ale w celu wysokiej jakości usunięcia martwego włosa 3-4 razy w roku, psa należy zabrać na przycinanie - mechaniczne skubanie. Korekta kształtu linii włosów zgodnie ze standardem jest niepożądana, dopuszcza się jedynie lekkie przycinanie nożyczkami na twarzy, wokół oczu i na nogach. Kąpiel odbywa się co 3 miesiące, a wełny nie można suszyć suszarką – musi wyschnąć naturalnie i ponownie się zwijać.
- Szkolenie Pumi jest konieczne, a przy udziale profesjonalisty - psy są dość uparte, ale bardzo łatwe i szybkie w nauce. W okresie szczenięcia ważny jest przebieg socjalizacji, przyzwyczajania się do komunikowania się z innymi ludźmi i zwierzętami, w przeciwnym razie wrodzone podejrzenia mogą stać się zbyt wyraźne.
- Regularnym spacerom powinny towarzyszyć aktywne zabawy. Pumi należy spuścić ze smyczy w bezpiecznym miejscu, ale nie należy odrywać wzroku od zwierzaka - pies jest hodowany do wypasania stad i ma skłonność do włóczęgostwa.
- Pielęgnacja uszu i pazurów jest standardem i nie ma specjalnych cech.
Posiadanie pumi w mieszkaniu nie jest dobrym pomysłem, jest mało prawdopodobne, aby tak aktywne i energiczne zwierzę było wygodne. Najlepszym miejscem do życia dla przedstawicieli tej rasy są prywatne domy z własnym terytorium, gdzie zwierzę będzie miało możliwość biegania i szczekania, nie sprawiając przy tym żadnych problemów. Spacery w plenerze powinny być codzienne i długie, co najmniej 2 godziny. Psy węgierskie stają się doskonałymi towarzyszami dla osób aktywnych i wysportowanych, które często podróżują, wychodzą na łono natury i biegają rano.
Choroby Pumi
Średnia długość życia większości przedstawicieli rasy wynosi 12-14 lat, a aktywne kuguary przeważnie cieszą się dobrym zdrowiem. Istnieje kilka problemów, które są częstsze wśród owczarków węgierskich:
- Dysplazja i zwichnięcie rzepki. Ta choroba jest dziedziczna, więc przy wyborze szczenięcia nowi właściciele często nalegają na wykonanie testu genetycznego. Wrodzone predyspozycje w postaci deformacji kości i zwiększonej ruchomości podudzia względem uda często prowadzą do konieczności interwencji chirurgicznej. Nietrudno podejrzewać, że pies ma problem - zacznie dbać o swoją łapę, marudzić podczas chodzenia, odmawiać wchodzenia po schodach. Ignorowanie dysplazji jest bezpośrednią drogą do częściowego unieruchomienia i udręki zwierzęcia.
- Choroby okulistyczne, w szczególności zwichnięcie soczewki oka. Niewydolność więzadeł w oku prowadzi do przemieszczenia soczewki, co często pojawia się pod wpływem urazu lub rozwijającej się zaćmy. Predyspozycje rasowe do problemu wymagają od właściciela szczególnej uwagi - jeśli wygląd oka u pupila zmienia się, staje się mętny, nasila się łzawienie lub bolesność, należy natychmiast udać się do lekarza. Jeśli problem nie zostanie wyleczony (co najczęściej wymaga operacji), pies straci wzrok.
Narodowa rasa węgierska, Pumi, jest średniej wielkości i ma wesołą, energiczną postawę. Idealnie nadaje się dla właścicieli domów poza miastem, gdzie jest dużo spacerów i biegania. Główną cechą rasy jest kędzierzawa sierść, która wymaga uważnego podejścia do pielęgnacji.