Wersje o pochodzeniu kotów i ich drodze do przyjaźni z ludźmi

Koty domowe to najpopularniejsze zwierzęta domowe współczesnego mieszkańca miasta. Żyjąc obok puszystych stworzeń, mimowolnie zaczynasz się zastanawiać, skąd pochodzą koty, skąd pochodzą te pełne wdzięku i niepowtarzalne zwierzęta, w jakiej części świata urodziły się wąsate zwierzaki. Szczególnie interesujące są kwestie udomowienia i udomowienia dzikich kuzynów współczesnych puszystych piękności.

Historia gatunku

Powstało wiele opinii i hipotez dotyczących wyglądu tego gatunku zwierząt. Jeśli je usystematyzujesz i wybierzesz mniej lub bardziej realistyczne, otrzymasz kilka wersji.

Wersja biblijna

Wielu wielbicieli czułych zwierząt domowych zna biblijną legendę o pojawieniu się kotów na ziemi na arce Noego. Kiedy statek zbudowany przez Noego uratował zwierzęta przed potopem, na pokład wprowadzono gryzonie, które zaczęły stanowić realne zagrożenie dla dobra uratowanych mieszkańców arki.

Według mitu kot i kot wyłoniły się z nozdrzy lwa, gdy Noe pogłaskał króla zwierząt. W ten sposób przodkowie współczesnych kotów uratowali ludzkość i wszystkie zwierzęta przed inwazją gryzoni na statek.

Antyczny mieszkaniec Madagaskaru - fossa, uważany przez wielu naukowców za prehistorycznego przedstawiciela kociej rodziny.

Badacze z dziedziny zoologii ewolucyjnej uważają, że protoplasta współczesnego kota, proairus, ważył około 9 kg i przypominał kunę. Około 20 milionów lat temu pojawił się pseudolurus, doskonałe zwierzę do wspinaczki na drzewa. Mały drapieżnik był zwinnym i odnoszącym sukcesy myśliwym.

To prehistoryczne zwierzę dało początek dwóm kierunkom w procesie ewolucyjnym - współczesnym przedstawicielom rodzaju kotów i starożytnym kotom szablozębnym.

Według badań współczesnej nauki, lew jest najmłodszym ze wszystkich członków swojej licznej rodziny. Zwierzęta takie jak ryś, puma i lampart są historycznie starsze od króla zwierząt. Zamieszkujące tereny Eurazji, Afryki i Ameryki około 10 tysięcy lat temu wyginęły koty szablozębne, pozostawiając jedynie gałąź dla dalszego procesu ewolucyjnego, który dał rozwój współczesnemu gatunkowi kotów.

Większość ekspertów skłania się ku teorii, że zarówno afrykańskie, jak i azjatyckie podgatunki kotów są przodkami nowoczesnych puszystych piękności. Takie polifelityczne pochodzenie wskazuje, że skały powstały od razu w kilku historycznych centrach Ziemi niezależnie od siebie.

W Azji miało miejsce krzyżowanie z kotem bengalskim, w Europie europejski las uczestniczył w tworzeniu ras. To dzięki takim lokalnym krzyżówkom zaczęły pojawiać się rasy, zróżnicowane pod względem koloru, gęstości wełny, budowy. Świadczą o tym liczne badania genetyczne populacji kotów.

Oprócz teorii naukowych na temat pochodzenia kotów na ziemi, istnieją absolutnie fantastyczne wersje dotyczące tego zagadnienia. Niektórzy właściciele poważnie wierzą w obce pochodzenie swoich futrzanych piękności.

Aby zapoznać się z historią kotów w starożytnym Egipcie, zobacz ten film:

Niejasna historia pochodzenia kotów utrudnia badanie procesów udomowienia tych zwierząt. Uważa się, że proces udomowienia dzikich przodków rozpoczął się w Nubii.

Potulny kot północnoafrykański zaczął żyć obok mieszkania człowieka około 2 tys. lat p.n.e. W granicznym Egipcie te puszyste, półdzikie stworzenia od tysiącleci stały się kultowymi zwierzętami.

Badania genetyczne DNA współczesnych kotów pozwoliły postawić hipotezę, że centrum udomowienia tych zwierząt stanowi terytorium współczesnego Izraela, Iraku i Jordanii. Oprócz zabijania myszy i gryzoni żbiki polowały również na węże, co było bardzo ważne dla mieszkańców regionu azjatyckiego.

Teorię tę potwierdzają również wyniki wykopalisk archeologicznych. Naukowcy znaleźli szczątki kotów w g. Jerycho, datowane na 5–6 tysiąclecia p.n.e. To właśnie te ziemie zaczęły być z powodzeniem zagospodarowywane przez rolników i słusznie można je uznać za centrum udomowienia dzikich zwierząt.

Sam proces udomowienia przebiegał najprawdopodobniej dwukierunkowo. Z jednej strony bardziej przyjazne i nieagresywne zwierzęta mogłyby być celowo wybierane przez ludzi do pełnienia określonych funkcji. Zgodnie z drugim modelem udomowienia, zwierzęta tolerujące człowieka same odeszły od swoich dzikich odpowiedników, tworząc domową grupę kotów. Stąd kontrowersje, kto kogo oswoił: mężczyzna to kot, a kot to mężczyzna.

Wielu naukowców i miłośników puszystych piękności słusznie wierzy, że w przypadku współczesnych zwierząt domowych proces udomowienia nie jest zakończony. Świadczy o tym niezależność, samodzielność zwierząt domowych. Koty, które zyskały sławę jako tajemnicze zwierzęta, pozostają owiane tajemnicami i niewyjaśnionymi faktami.