Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Tasiemiec ogórkowy u kotów to dość powszechna choroba, która często występuje nie tylko u bezpańskich zwierząt, ale także u zwierząt domowych. Osiąga imponujące rozmiary, choć nie takie same jak pasożyty typu bydlęcego. Ten robak powoduje dipylidiozę u kotów i psów. Swoją nazwę zawdzięcza kształtowi segmentów, które bardzo przypominają nasiona ogórka. W niektórych przypadkach robak osadza się w ludzkim ciele.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Opis i cykl życia

Koci tasiemiec mierzy średnio od 40 do 80 centymetrów. Czasami spotykają się okazy, których długość sięga półtora metra. Szerokość pasożyta jest bardzo mała i wynosi tylko 3 mm. Ma kolor biały lub różowawy. Tasiemiec ogórkowy, podobnie jak większość podobnych robaków, jest hermafrodytą. Oznacza to, że ma cechy zarówno męskie, jak i żeńskie. Robak może się rozmnażać samodzielnie.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Na główce ogórecznika znajdują się 4 przyssawki, pień, a także haczyki, które przechodzą w kilka rzędów. Z ich pomocą robak bardzo mocno przylega do ściany jelita. Każdy segment robaka ma do 30 jaj. Oddzielna część ciała może poruszać się samodzielnie.

Koło życia:

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

  1. Młody robak wchodzi do organizmu żywiciela przez usta. Następnie przechodzi przez cały przewód pokarmowy i przyczepia się do ściany jelita.
  2. Jajka dojrzewają wewnątrz osobnika, który osiągnął dojrzałość. Pewna część jest wydalana z organizmu żywiciela wraz z kałem. Niektóre przyklejają się do sierści zwierzęcia, podczas gdy inne pozostają na ziemi.
  3. Jaja pasożyta są zjadane przez różne owady, które są żywicielami pośrednimi ogórecznika.
  4. W przypadku pcheł i wszy larwy stają się cystycerkoidami. To kolejna forma rozwoju robaków.

Koty, psy i inne zwierzęta domowe przypadkowo połykają w sierści pasożytnicze owady. Dzięki temu tasiemiec ogórkowy może dostać się do przewodu pokarmowego zwierzęcia. Cykl życia robaka powtarza się.

Oznaki infekcji

Robaki żyją w jelicie cienkim zwierzęcia, gdzie żywią się niezbędną ilością składników odżywczych, dlatego żywiciel pasożyta ma niedobór. Im więcej robaków w ciele, tym gorzej czuje się zwierzę. Z biegiem czasu wzrasta prawdopodobieństwo otwarcia krwawienia z jelit lub częściowej lub całkowitej niedrożności.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Obecność tasiemca ogórkowego u zwierzęcia znacznie zaburza pracę przewodu pokarmowego. Pasożyty uszkadzają błonę śluzową i uwalniają toksyny, które powstają w trakcie życia. Substancje szkodliwe są wchłaniane do krwiobiegu, co może prowadzić do reakcji alergicznych, a także różnych problemów zdrowotnych.

Często we wczesnych stadiach dipylidioza przebiega bezobjawowo, ale stopniowo zauważalny jest destrukcyjny efekt robaków. Możesz podejrzewać obecność robaków jelitowych u kota, jeśli obecne są następujące znaki:

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

  1. Zaburzenia trawienia. Zwykle towarzyszą im wymioty, które są spowodowane silnym zatruciem.
  2. Zaniedbana i wystająca wełna.
  3. Swędzenie w okolicy odbytu. Kiedy kot zaczyna stale pieścić się pod ogonem, pojawia się stan zapalny, ból i jeszcze więcej swędzenia.
  4. Zmienny apetyt. Zwierzę może albo całkowicie odmówić jedzenia, albo zjeść więcej niż zwykle. Robaki pobierają z pożywienia dużą ilość składników odżywczych, więc gdy kot nie jest bardzo chory, zaczyna dużo jeść.
  5. Pojawienie się ciężkiego letargu. Zwierzę praktycznie się nie rusza i dużo śpi, ciągle wygląda na zmęczonego i wyczerpanego.
  6. Masz trudności z opróżnianiem jelit. Zaparcia przeplatają się z biegunką.
  7. Opuchnięte boki.
  8. Wyładowanie z oczu.
  9. Za dużo śliny.
  10. Ból brzucha – zwierzak reaguje agresywnie na głaskanie i próbuje go podnieść.

Kot zarażony ogórecznikiem bardzo szybko chudnie i słabnie. Nieleczony zwierzak umrze.Najbardziej cierpią małe kocięta, ale dorosły organizm również potrzebuje leków.

Diagnostyka i leczenie

Tasiemca ogórkowego u kotów nie można zdiagnozować samodzielnie bez pewnej wiedzy. Tylko lekarz weterynarii powinien postawić diagnozę po przejściu wszystkich niezbędnych badań. W tym celu pobiera się krew, kał i mocz. Ponadto weterynarz musi przeprowadzić oględziny. Objawy pasożytów są czasami bardzo podobne do niektórych chorób zakaźnych.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

U kociąt infekcja jest znacznie trudniejsza niż u kotów dorosłych. W niektórych przypadkach dipylidioza może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Dzieje się tak, gdy na tle choroby rozwijają się powikłania, na przykład zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, zapalenie jelit. Leczenie robaczycy u różnych zwierząt lub ludzi odbywa się za pomocą tych samych leków, ale w różnych dawkach. Leki występują w różnych postaciach, ale najbardziej popularne są proszki i tabletki.

Leki:

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

  1. Drontal.
  2. Azinox.
  3. Fenasal.
  4. Kwanikantel.

Dawkowanie leku dobierane jest na podstawie wagi i wieku zwierzęcia. Działanie tabletek może przebiegać w różny sposób w zależności od organizmu konkretnego osobnika. Oprócz leczenia farmakologicznego terapia obejmuje ścisłą dietę. Weterynarze zalecają podawanie wyłącznie płynnych, beztłuszczowych pokarmów. Leki przeciwrobacze stosuje się co 24 godziny przed śniadaniem.

Przede wszystkim skuteczność wybranych leków pozytywnie wpływa na powrót do zdrowia. Kilka godzin po zażyciu leku należy podać zwierzęciu środek przeczyszczający. Pomaga szybko wydalić pasożyty z organizmu. Przebieg leczenia należy powtórzyć za miesiąc.

Możliwe komplikacje

Przedłużony pobyt robaków w jelitach zwierzęcia ma szkodliwy wpływ na cały organizm. Istnieje duże prawdopodobieństwo powikłań, ponieważ stan zatrucia wzrasta z każdym dniem, funkcje ochronne odporności zwierzęcia maleją i postępuje wyczerpanie. Prowadzi to do awarii wszystkich systemów. Czynniki te znacznie utrudniają kotu zwalczanie infekcji. Ogólnie zwierzak zaczyna czuć się znacznie gorzej.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Jeśli nie rozpoczniesz leczenia na czas, oprócz podstawowej terapii, lekarze weterynarii musisz zwrócić uwagę na stan zapalny:

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

  1. Pęcherzyk żółciowy.
  2. Błona śluzowa żołądka.
  3. Trzustka.
  4. Jelito grube i cienkie.

Dieta przepisana przez lekarza weterynarii po leczeniu robaczycy jest bardzo ważna dla odbudowy organizmu zwierzęcia. Niezbędne jest podawanie swojemu pupilowi ​​wyłącznie zbilansowanej karmy, która zawiera dużo białka, minerałów i witamin. Karmę dla kotów należy wybierać spośród odmian premium i super premium.

Zagrożenie dla ludzi

Ogólnie tasiemiec ogórkowy u kotów nie jest niebezpieczny dla ludzi, choć świetnie czuje się nie tylko w ciele zwierzęcia. Trudno im się zarazić, ponieważ zasada pozostaje taka sama - zarażonego owada trzeba połknąć. Dzieje się tak najczęściej z małymi dziećmi, które mają bardzo bliski kontakt z kotami.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Rozwój robaka w ludzkim ciele jest podobny. Po około miesiącu pasożyt dorasta do pół metra lub więcej i zaczyna składać jaja. Życiowa aktywność robaków rzadko sprawia noszącemu jakiekolwiek problemy. Choroba najczęściej przebiega bezobjawowo.

Oznaki infekcji:

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

  1. Ból w okolicy brzucha i pępka.
  2. Zmniejszony apetyt.
  3. Bladość skóry.
  4. Zaburzenia trawienia.
  5. Swędzenie w okolicy odbytu.
  6. Zawroty głowy, nieuzasadniony niepokój i zły sen.

Choroba jest diagnozowana na podstawie analizy stolca. W niektórych przypadkach będziesz musiał go wziąć kilka razy. Cała terapia polega na stosowaniu leków zawierających prazikwantel. Lek wypija się raz, a dawkę dobiera się na podstawie wagi osoby (5-10 mg / kg). Niclosamid może być stosowany jako alternatywa dla prazikwantelu. Takie leki przeciwrobacze są przyjmowane raz w dawce 2 gramów. Dla osoby nie jest wymagana dodatkowa terapia. Aby upewnić się, że leczenie jest skuteczne, należy ponownie wykonać badanie stolca.

Nie możesz samodzielnie zdiagnozować dipylidiozy, nawet jeśli w kale są małe białe plamy o podłużnym kształcie.

Najpierw musisz zdać testy, aby mieć pewność, że w ciele nie ma innych rodzajów robaków.

Metody zapobiegania

Lepiej jest uniknąć problemu niż później zajmować się jego konsekwencjami. Powinieneś przestrzegać pewnych zasad opieki nad zwierzakiem. Kluczowe zalecenia:

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

  1. Dezynfekcja. Konieczne jest regularne mycie i parowanie pościeli i łóżek, na których kot stale odpoczywa. Powinieneś również używać środków dezynfekujących, na przykład "Perol" lub "Aktol". Można je znaleźć w aptekach weterynaryjnych. Możesz użyć karbofosu lub chlorofosu, który rozpuszcza się w wodzie. Świetnie nadają się do dezynsekcji tkanek.
  2. Czyszczenie wełny. Możesz użyć tych samych produktów, co do zwalczania szkodników w pościeli. Należy nałożyć je na skórę kota, a następnie wykąpać zwierzę szamponem dla kotów.
  3. Odrobaczanie. Konieczne jest podawanie kotu leków przeciwrobaczych raz na sześć miesięcy. W związku z tym najlepiej skonsultować się z weterynarzem, ponieważ wiele czynników odgrywa tutaj rolę, na przykład wiek zwierzęcia, jego waga, stan zdrowia itp.

Nie pozwól, aby Twój zwierzak został zarażony pchłami. Takie leki jak Frontline, Advocate, Bars, Advantage, Otodectin, Maksidin 0,4 i Maksidin 0,15 pomogą się ich pozbyć.

Tasiemiec ogórkowy u kotów a niebezpieczeństwo dipylidiozy u ludzi

Monitorowanie własnej higieny nie będzie zbyteczne. Musisz zadbać o czystość rąk i twarzy, a także nauczyć tego robić dzieci. Nie powinieneś oszczędzać na wizytach w klinice weterynaryjnej, ponieważ terminowe badania pomagają zidentyfikować patologię we wczesnych stadiach. Umożliwi to natychmiastowe rozpoczęcie leczenia, zanim zaczną się komplikacje.

Tasiemiec ogórkowy może bardzo szybko osłabić kota, pogorszyć jego samopoczucie, a także wywołać wiele nieprawidłowości w pracy organizmu, dlatego konieczne jest odpowiedzialne podejście do profilaktyki.