Tasiemiec ogórkowy w leczeniu i opisie kotów, zdjęcie

Tasiemiec ogórkowy u kotów to tasiemiec, który pasożytuje na jelicie cienkim kota, psa lub innego zwierzęcia. Tasiemiec bierze swoją nazwę od tego, że znaleziony w kale przypomina nasiona ogórka. Jakie są cechy manifestacji tasiemca ogórkowego u kotów i jak wpływa na stan organizmu zwierzęcia, czego można się dowiedzieć z naszego artykułu.

Tasiemiec ogórkowy u kotów: cechy cyklu życia i objawy kliniczne

Tasiemiec ogórkowy Czy robak pasożytuje w ciele zwierzęcia. Pasożyt może zarazić kota pchłami, które często są nosicielami infekcji. Ponadto kontakt z chorymi zwierzętami również zwiększa ryzyko infekcji.

Dorosły robak osiąga długość siedemdziesięciu centymetrów. Głowa pasożyta jest przymocowana do ściany jelita za pomocą tułowia i czterech przyssawek. Każdy członek zawiera jajka, otwiera je i wychodzi, wychodzi. Po zniszczeniu błon zarodki cystody wydostają się przez środowisko zewnętrzne, a następnie są zjadane przez larwy pasożytów.

Robak ma cztery przyssawki, trąbkę i osiem rzędów haczyków na skoleksie. Potrzebuje ich, aby pozostać na ścianach jelit i pasożytować. Każdy z segmentów wypełniony jest małymi kokonami, w których rozwijają się jajka. A potem wychodzą na zewnątrz. Choroba stale się rozprzestrzenia, obejmując różne kraje świata i tereny byłego Związku Radzieckiego. Najprawdopodobniej odbierze choroba.

1. W kontakcie z bezdomnymi zwierzętami.
2. W niehigienicznych warunkach pobytu.

Warto zauważyć, że infekcja tasiemcem może wystąpić o każdej porze roku. Koty są najbardziej podatne na łańcuch ogórków latem.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że każdy robaki, w tym taśma, często wnikają do zwierzęcia przez pchły. Łatwo zwiększyć ryzyko zarażenia tasiemcem ogórkowym. Odrobaczanie wykonane w nieodpowiednim czasie zwiększa szanse na zarażenie robakami.

Jak żyje tasiemiec ogórkowy i jak dostaje się do kota??

Tasiemiec ogórkowy u kotów, zdjęcie można zobaczyć w encyklopedii życia z udziałem głównych lub tymczasowych właścicieli. Tymczasowym właścicielem jest psi, koci zjadacz, czyli pchła. Ale może być kleszcz lub inny pasożyt. Główny gospodarz kota lub innego zwierzęcia.

Larwy owady, żyją w śmieciach i żywią się odpadami organicznymi. Zjadają dojrzałe larwy pasożytów, które znajdują się w jajach robaków. Kiedy jajko dostanie się do wnętrza owada, nie zmienia swojego wyglądu, dopóki nie zamieni się w kokon. Żywotność tasiemca jest krótka i nie przekracza kilku miesięcy.

Kot może zarazić się tylko wtedy, gdy połknie zarażoną pchłę lub wesz. Niebezpieczną chorobą w przypadku zmian pasożytniczych jest dipylidioza. Cechą tasiemca ogórkowego jest to, że nie może przetrwać w żywym organizmie dłużej niż rok. Ale w tym czasie udaje mu się przykleić do ścian żołądków i pasożytując, wyrządza zwierzęciu wielką krzywdę.

Helminth w stanie przetrwać do dwudziestu centymetrów długości. Wyobraź sobie robaka przyczepiającego się do ściany jelita kota i tam się rozwijającego. Oprócz tasiemca ogórkowego wyróżnia się również dynię i psa. Łańcuchy te są nie mniej niebezpieczne i wymagają jak najwcześniejszej eliminacji z ciała kota lub innego zwierzęcia.

Ważne jest, aby zrozumieć, że robaki mogą pasożytować nie tylko bezpańskich zwierząt, ale także zwierząt domowych. Kot zarażony dipylidiozą jest niebezpieczny dla ludzi. Może przenosić niebezpieczną chorobę i zarazić całą rodzinę. Dla ludzi dipylidioza jest niebezpieczna. Może wpływać na wiele ludzkich narządów. Może żyć w ludzkim ciele przez rok.

Zniszczyć pchły u zwierząt to ważne! Ważne jest również, aby nie zapomnieć o zasadach higieny.

Objawy dipyldiozy - tasiemiec ogórkowy

Obecność tasiemca ogórkowego nie jest normą, ale wyjątek. Aby rozpoznać jego obecność lub brak, musisz wiedzieć, jakie są główne objawy u zwierząt domowych. Należy zauważyć, że obecność pcheł u zwierząt domowych o 70% może być obecna przy robakach.

Objawy dipylidiozy u kotów obejmują następujące objawy:

1. Stan depresji i depresji.
2. Bladość skóry i błon śluzowych.
3. Ciężkie wydzieliny z oczu.
4. Ostry ból brzucha.
5. Zaburzenia układu pokarmowego.
6. omdlenia i zawroty głowy.
7. Napady padaczkowe.
8. Potargana wełna.
9. Objaw obejmuje stałą swędzący w odbycie.
10. Wymioty lub nudności.
11. Nadmierny apetyt lub jego brak.
12. Uporczywe nadmierne wydzielanie śliny.
13. wzdęcia.
14. Alternacja biegunka i zaparcia.
15. Nerwowe pobudzenie i niepokój.
16. Zmęczenie i słabość.
17. Wyczerpanie nerwowe.

Wykrycie obecności robaków u kota jest dość łatwe. Nadmierne, nerwowe podniecenie, a także swędzenie odbytu pojawiają się w nocy. Wtedy robaki wychodzą do środowiska zewnętrznego. Inną charakterystyczną oznaką uwalniania dojrzałych segmentów jest uwalnianie pasożyta wraz z kałem.

Jak tylko zauważysz obecność robaków u kota - wyglądają jak nasiona ogórka - musisz skontaktować się z weterynarzem. Twój zwierzak będzie potrzebował najpierw konsultacji lekarskiej. A po testach i odpowiednim leczeniu. Łańcuch ogórkowy jest niezwykle niebezpieczny dla zdrowia i życia nie tylko zwierząt, ale także ludzi.

Zakazić się od kota do osoby jest dość proste. Poprzez kontakt dotykowy wraz z pchłami robaki mogą przenosić się na ludzi. Powikłania podczas obecności robaków dla osoby mogą być bardzo negatywne. Robaki mogą wpływać na układ pokarmowy. A także może wystąpić proces zapalny w woreczku żółciowym. Jelita grubego i cienkiego również mogą mieć poważne problemy.

Diagnostyka tasiemca ogórkowego

Potwierdź obecność lub brak inwazji helmitów u kotów, prawdopodobnie wykonując wielokrotne Badania jej kał metodą Fülleborn. Jeśli w kale znajdują się kokony lub segmenty tasiemca ogórka, wówczas postawiono diagnozę - dipylidioza. Po tym warto rozpocząć odpowiednią kurację.

Leczenie u kotów dipylidiozy

Dla zwiększenia efektywność leczenie, przeprowadzany jest kompleks różnych środków

1. Leczenie specjalnymi lekami przeciwrobaczymi.
2. Leczenie wełny przeciwko pchłom, kleszczom lub innym owadom.
3. Przeprowadzanie dezynsekcji pomieszczeń, domów, mieszkań, w których żyją zakażone zwierzęta.
4. Zgodność ze środkami zapobiegawczymi.
5. Dieta regenerująca.

Istnieje wiele leków, które mogą: zabić tasiemiec ogórkowy

• Fenasal. Dostępny w formie tabletu. Przepisane od 0,1 grama do 0,15 grama wagi kota.
• Febantel. Przyjmuje się go przez trzy dni z jedzeniem w ilości 0,01 grama na kilogram - masa ciała.
• Bunamidin podaje się raz na pusty żołądek.
• Prazikwantel stosuje się raz, biorąc pod uwagę, że na kilogram masy zwierzęcia zużywa się pięć miligramów leku.
• Mebendazol stosuje się jednocześnie z posiłkami przez trzy dni.
• Można również stosować gavamit, bromowodorową arekolinę i inne leki.

Wszystkie powyższe leki są dodawane wyłącznie do mięso produkty. Dawkowanie leku jest przepisywane indywidualnie przez lekarza prowadzącego. Wielkość tabletki może się różnić w zależności od masy ciała kota. Trzy tygodnie później powtarza się terapia mająca na celu zniszczenie robaków.

Zapobieganie infekcji tasiemcem ogórkowym u kotów

Regularny owadobójczy domowa kuracja jest pierwszym środkiem profilaktycznym przeciwko pasożytniczym owadom. Lekami zwalczającymi szkodniki mogą być ardex, actol lub period. Możesz również przetworzyć pomieszczenie za pomocą 1% roztworu chlorofosu na bazie wody. Produkty te można stosować jako spray na skórę kotów.

Jako środek zapobiegawczy zaleca się okresowe przetwarzanie ściółki zwierzęcia. Tacę należy przetwarzać w wysokich temperaturach. Nosidełko koniecznie wyparzyć lub wyjąć na mroźną zimę. Możesz także użyć różnych repelentów, które mogą odstraszać owady. Należą do nich szampony, pyłki czy specjalne obroże.

Dla odrobaczonego zwierzęcia tasiemiec ogórkowy nie jest niebezpieczny. Kot mieszkający w domu może nie zachorować na tak poważną dolegliwość przez całe swoje życie. Ale tylko zapobiegawcze środki bezpieczeństwa, które zostały podjęte, pozwolą mieć pewność, że choroba nie dotknie Twojego zwierzęcia i Ciebie.