Jak rozpoznać i właściwie leczyć porosty u kota?

Niebezpieczeństwo pozbawienia

Przez deprywację rozumie się grupę chorób skóry, które mogą różnić się przyczyną, objawami i stopniem zakaźności. Niektóre gatunki są niebezpieczne tylko dla zwierząt, inne - tylko dla ludzi (np. półpasiec), inne - dla obu.

Najczęściej infekcja występuje w przypadku osłabienia układu odpornościowego. Jednocześnie odporny kot może czasami sam pozbyć się choroby, ale u słabego zaatakowany obszar szybko się rozprzestrzeni. To nie tylko wygląda wyjątkowo nieprzyjemnie, ale także grozi powikłaniami: na przykład z powodu drapania możliwa jest infekcja gronkowcem. W rezultacie słabe zwierzę lub kociak może nawet umrzeć.

Wideo „Pozbądź się kotów: objawy i leczenie”

W tym filmie Twój lekarz weterynarii opowie Ci, jak manifestują się porosty u kotów i jak je skutecznie leczyć.

Rodzaje chorób

Przyjrzyjmy się odmianom tej choroby i dowiedzmy się, jak je rozpoznać.

Płacz

Słaby porost u kota nie jest infekcją, ale wynikiem załamania nerwowego lub nieprawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. Alergia na żywność, chemię gospodarczą lub pasożyty może ją również wywołać. Nie jest przekazywana innym. Taki porost powoduje silne pieczenie i swędzenie. Na skórze pojawiają się czerwone plamy i pęcherze. Z powodu drapania mogą pojawić się ropne skórki.

Porost różowy

Pojawia się z powodu osłabionej odporności. W początkowej fazie na skórze zwierzęcia pojawia się łuszcząco-różowa cofająca się linia włosów. Powoduje silne swędzenie. Po kilku dniach plama pokrywa się suchą skórką. Plamy mogą rozprzestrzeniać się na inne obszary skóry. Ta choroba nie jest zaraźliwa dla ludzi.

Wielobarwny

Drugie imię jest żałosne. Najczęściej w ciepłych regionach. Gatunek ten może zarażać inne zwierzęta i ludzi. Pierwszym objawem jest pojawienie się na skórze różowej, żółtej lub brązowej owalnej plamki. Następnie plamy zaczynają pojawiać się na całym ciele, stopniowo łącząc się ze sobą.

Strzyżenie

Ringworm jest rozumiany jako grupa grzybiczej dermatofitozy. Bez nośnika zarodniki tych grzybów zachowują żywotność do dwóch lat. Noszone są na butach lub ubraniach, więc nawet zwierzę, które nigdy nie odwiedziło ulicy, może się zarazić. Okres inkubacji może trwać kilka miesięcy.

Główny objaw choroby: na skórze zarażonego kota pojawiają się owalne plamy koloru żółtego, czerwonego lub szarego, często z łuszczącą się skórką. Tam włosy odrywają się, tworząc łysiny, ale zdarza się, że pozostają nienaruszone, a to utrudnia diagnozę, zwłaszcza u ras długowłosych.

Plamy zaczynają się rozprzestrzeniać. Przede wszystkim dotyczy to nosa, okolic oczu, korony, uszu, szyi, ogona i łap w pobliżu palców. Niektóre rodzaje grzybów mogą infekować paznokcie, powodując ich deformację.

Ta infekcja jest wysoce zaraźliwa dla ludzi i zwierząt.

Objawy i diagnoza

Porosty można więc rozpoznać po łysych łatach. Ponadto w wielu przypadkach zarażone zwierzę często zaczyna swędzić. Weterynarz pomoże dokładniej określić rodzaj choroby na podstawie ogólnego obrazu klinicznego i diagnozy (czynnik sprawczy choroby określa się umieszczając ją w specjalnym środowisku). Czasami używa się lampy Wooda, ale jej dokładność wynosi tylko 60%.

Jednocześnie kot jest sprawdzany pod kątem obecności pasożytów obniżających odporność. Koniecznie sprawdź oba uszy - mogły się tam dostać kleszcze iksoidalne. Jeśli zostaną znalezione robaki, kleszcze lub pchły, krople i inne leki przepisuje im weterynarz - muszą być kompatybilne z lekami na porosty.

Funkcje leczenia

Przyjrzyjmy się więc, jak leczyć porosty u zarażonego kota. Terapię należy rozpocząć od jasnego określenia rodzaju choroby – od tego zależy schemat leczenia. W każdym razie kota nie należy kąpać aż do całkowitego wyzdrowienia.

1. Płacz. Często używa się z niego maści salicylowej. Działa antyseptycznie i przeciwzapalnie. Musisz rozmazać dotknięte obszary 2 razy dziennie przez 10 dni. Skuteczne są również maści siarkowe, ichtiolowe i smołowe. Muszą leczyć dotknięte obszary 2 razy dziennie, aż porost całkowicie zniknie.
2. Różowy. W tym przypadku nacisk kładziony jest na przywrócenie odporności za pomocą kompleksów witaminowo-mineralnych. Chore zwierzę potrzebuje odpoczynku. Unikaj bezpośredniego światła słonecznego. Maść cynkowa służy do osuszania ran.
3. Wielobarwny. W takim przypadku wymagana jest wizyta u lekarza weterynarii. Możesz usunąć tę chorobę za pomocą "Imaverolu". Produkt rozcieńcza się wodą 1:50 i nakłada 3 razy dziennie. Wyznacz również „wapno-siarka”. Ten lek jest wyjątkowo toksyczny i stosuje się go tylko raz w tygodniu. Koniecznie używaj rękawiczek i maski, pracuj w przewiewnym miejscu, unikaj kontaktu z błonami śluzowymi.
4. Strzyżenie. Choroba grozi poważnymi powikłaniami, dlatego niedopuszczalne jest samodzielne leczenie zwierzaka. Lekarz weterynarii może przepisać „klotrimazol”: lek stosuje się 3 razy dziennie aż do wyzdrowienia. Dobrze sprawdziły się leki „Fungin” (roztwór lub spray), „Yam”, „Mikonazol” i „Sanoderm”. Czasami używaj „Terbinafiny”. Jeśli wełna nie wypadła sama, należy ją przeciąć w dotkniętym obszarze.

Właściciel musi zrozumieć, że środki ludowe na porosty (jod, zieleń brylantowa itp.) w wielu przypadkach są nieskuteczne, a czasem nawet niebezpieczne, gdyż mogą pogorszyć stan skóry. Próba wyleczenia zwierzęcia z ich pomocą oznacza marnowanie czasu i prowokowanie rozwoju powikłań, a w przypadku odmiany zakaźnej, później całą rodziną, aby pozbyć się nieprzyjemnej choroby.

Wizyta u weterynarza jest szczególnie ważna, jeśli kotka w ciąży została zarażona. Niewłaściwy dobór leku może zaszkodzić płodowi aż do jego śmierci.

Środki zapobiegawcze i bezpieczeństwo osobiste

Głównym warunkiem profilaktyki jest utrzymanie silnej odporności zwierzęcia dzięki prawidłowym warunkom przetrzymywania i zbilansowanej diecie.

Jeśli to możliwe, należy wykluczyć możliwość kontaktu z bezpańskich zwierząt.

Regularnie trzeba dezynfekować pomieszczenie, na przykład za pomocą "Chlorheksydyny", a także sterylizować wszystkie akcesoria zwierzęcia: tacę dla kota, karmnik, legowisko itp. D.

Jako środek zapobiegawczy możesz użyć specjalnych szamponów.

Pamiętajmy, że choć porost nie grozi szybką śmiercią, to leczenie tej nieprzyjemnej choroby należy rozpocząć jak najszybciej i tylko przy udziale specjalisty.