Ryba pasowata, wiosłonosa lub król śledzia

Ryba z pasa to niesamowite stworzenie morskie. Jest bardzo długa i ma nietypowy kształt wstążki. Przez długi czas uważano tę rybę za fantastyczną, aż wpadła w ręce badaczy, którzy potwierdzili, że rzeczywiście istnieje, choć jest rzadkością ze względu na swój skryty tryb życia. Naoczni świadkowie, którzy spotkali ją na środku oceanu lub zobaczyli jej szczątki na brzegu, uważają to za najbardziej pamiętny widok w życiu.

Siedlisko

W ciepłych lub umiarkowanych wodach Pacyfiku, Atlantyku, Oceanu Indyjskiego można spotkać niesamowite ryby. Występuje również na Islandii i Morzu Północnym. Gorący tropikalny i suchy klimat śródziemnomorski jest odpowiedni dla zwierząt, więc nie występują one na wodach Rosji, chociaż pojedyncze okazy zostały wyrzucone po burzy na brzeg Morza Japońskiego.

W wodzie dobrze czują się na głębokości od 500 do 1000 m, ale czasami wynurzają się na samą powierzchnię. Ryby te nie są w stanie oprzeć się prądowi, dlatego nie mogą aktywnie pływać w kierunku poziomym, co pozwala zaklasyfikować je jako ichtioplankton oceaniczny. Ta odmiana obejmuje zwykle małe organizmy, więc król śledzi i trzymetrowy moonfish są wyjątkami.

Różne nazwy

Biolog Peter Ascanius, który badał faunę morską, znalazł dwa okazy na wybrzeżu starożytnego portu handlowego w norweskim mieście Bergen. W 1772 r. sporządził naukowy opis gatunku, któremu nadano jednocześnie kilka nazw:

• zwykła ryba pasowa;
• pasek na pasek;
• śledziowy król.

Po łacinie nazwa brzmi jak Regalecus glesne. Pierwszą część nazwy gatunku tworzy połączenie słów „król” (rex) i „śledź” (allec). Pomysł zapożyczono od norweskich rybaków, którzy nadali stworzeniu nazwę ze względu na jego stałą obecność w ławicach oceanicznego śledzia oraz wydłużone pierwsze promienie płetwy grzbietowej, tworzące rodzaj korony na głowie. Ostatnie słowo to zmieniona nazwa portu Glesswehr, w którym Ascanius znalazł ryby.

Czasami ryba nazywana jest przez transkrypcję z języka angielskiego - włóczniowiec, ale ta istota ma też rzadsze imiona. Na przykład w Japonii nadano mu poetycki przydomek „król podwodnego pałacu”, a niektórzy prozaicznie nazywają go „rybą wiosło” ze względu na charakterystyczną rotację płetw brzusznych podczas ruchu.

ogólny opis

Pas rybny ma bardzo nietypowy wygląd. Jego długie, bezłuskowe ciało, sięgające 3,5 m, ma zaledwie 5 centymetrów grubości i 25 centymetrów wysokości. Jest pomalowany na srebrzystobiały kolor z ciemnymi krótkimi plamami i paskami po bokach. Linia boczna w dolnej części ciała jest długa. Pęcherz pławny Nie.

Ciało wieńczy krótka, niebieskawa głowa z dużymi oczami i małymi pionowymi ustami. Na ciele pokrytym podłużnymi rzędami guzków znajduje się długa płetwa grzbietowa złożona z kilkuset miękkich promieni. Zaczyna się nad okiem i kończy dopiero z tyłu ciała. 10-15 promieni przednich jest wydłużonych w porównaniu z kolejnymi i ma błoniaste rozszerzenia w wierzchołkach.

Płetwy piersiowe krótkie i poziome. Pod nimi znajduje się brzuszek, składający się tylko z jednego długiego promienia, na końcu spłaszczony jak wiosło. Płetwa ogonowa straciła swoje główne znaczenie w procesie ewolucji i reprezentuje kilka długich wolnych promieni u młodych przedstawicieli. Wszystkie narządy ruchu są jasnoczerwone. Niektórzy ichtiolodzy twierdzą, że podstawową rolą płetw nie jest ruch, ale percepcja smaku. Obecnie D. Olney stara się udowodnić to twierdzenie, badając przeszłe i obecne życie włóczni.

Długość życia gatunku nie została jeszcze ustalona.

Wstęgosz, jako gatunek, jest wymieniony w Księdze Rekordów Guinnessa. Otrzymał ten zaszczyt za największy rozmiar spośród wszystkich istniejących dziś ryb kostnych. Niektórzy przedstawiciele rosną prawie o 10 metrów, najdłuższy zarejestrowany okaz osiągnął 11 m, a największy – 272 kg.
https: // youtube.com / zegarek?v = RCjmQMMJMcY

Styl życia

Król ryb porusza się w bardzo nietypowy sposób w porównaniu z innymi mieszkańcami podwodnego świata. Jego ciało znajduje się prawie pionowo w słupie wody, głowa znajduje się u góry. Ciało włóczni ma wyższy ciężar właściwy niż woda. Aby nie zatonąć podczas pływania, stworzenie wykonuje falujące ruchy do przodu z długą płetwą grzbietową. Pozwala to na poruszanie się z małą prędkością. Jeśli ryba będzie musiała poruszać się szybciej, ugnie nie tylko płetwę, ale całe ciało. Takie dane uzyskano z obserwacji dużego okazu na wodach Indonezji.

Wstęgowiec to drapieżnik. Jego główne pożywienie reprezentowane jest przez następujące organizmy:

• plankton;
• skorupiaki morskie;
• Mała ryba;
• skorupiak.

Ławice śledzi, wśród których często można spotkać ryby pasowe, mogą stać się również pokarmem dla drapieżnika.

Tarło stworzeń odbywa się od lipca do grudnia. Samica składa jaja w jasnych kolorach o wielkości od 2 do 4 mm. Dryfują z prądem oceanicznym i pozostają blisko powierzchni wody. Słońce nie ma na nie wpływu ze względu na jasny kolor, który nie przepuszcza promieni ultrafioletowych. Larwy rozwijają się w powierzchniowej warstwie wody, głównie zimą.

Gatunki pokrewne

Włóczniowiec należy do rodziny chrząszczy, która obejmuje również bardzo rzadki rodzaj agrostichtów. Ich opis został opracowany na podstawie zaledwie 7 okazów złowionych na pełnym morzu Australii, Tasmanii, Nowej Zelandii i południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim.

Srebrzysty korpus agrostichtów z różową płetwą grzbietową utworzoną przez 400 promieni, nie ma łusek i jest usiany twardymi guzkami. Wrażliwa linia boczna jest reprezentowana przez solidną rurkę składającą się z wydłużonych płytek. Przyjmuje się, że agrostycze nie osiągają więcej niż 3 metry długości.

Oddział wstęgowatych - opahoiformes. Oznacza to, że do jego krewnych należą rogatnicowate i perełkowate, ale najbliższa jest ryba serpentynowa. Jest gorsza od króla ryb imponującym rozmiarem i spektakularnym wyglądem, preferuje skryty tryb życia, więc wpadła w ręce naukowców nie więcej niż pięć razy.

Jednak jej sposób odżywiania jest dobrze poznany. Serpentyn zjada bezkręgowce i małe ryby. W trakcie polowania tak mocno naciska górną szczękę, że obszar jego ust powiększa się 40-krotnie. Niczego nie podejrzewające ofiary wpadają w tę pułapkę.

Zastosowanie u ludzi

Wykorzystanie ryb pasowych do celów spożywczych jest bardzo ograniczone. Wiele osób uważa, że ​​ich mięso jest niejadalne, a niektóre zwierzęta również je odrzucają. Niemniej jednak wstęga nadal można znaleźć na rynkach żywności, jeśli natknie się na sieci rybackie. Smakosze wierzą, że ryba staje się przysmakiem, jeśli zostanie ugotowana w specjalny sposób.

Ale w wędkarstwie sportowym wstęga jest dość popularna. Złapanie go jest uważane za wielki sukces i oznakę umiejętności. Ale zagraża istnieniu niesamowitej ryby. Nie wiadomo, ilu członków gatunku obecnie żyje. Jeśli zostaną zniszczone przez rybaków, świat straci jedno z najbardziej niesamowitych stworzeń i nie da się ich hodować w sztucznych warunkach.

Relacje naocznych świadków

Spotkania z królem śledzi odbywały się od czasów starożytnych. Starożytni widzieli w nim istotę nadprzyrodzoną, a we współczesnym świecie, kiedy już sporządzono naukowy opis organizmu, jego pojawienie się wciąż zniechęca. Rzadkie relacje naocznych świadków są nagrywane, gdy tylko jest to możliwe, niektóre historie są po prostu interesujące, inne prawie detektywistyczne.

Legenda o wężu morskim

Zanim stworzenie zostało odkryte i naukowo opisane, naoczni świadkowie postrzegali go jako węża morskiego. Widzieliśmy go w starożytności, włócznik jest wymieniony w dziełach klasyków, na przykład Arystoteles. Ludzie bali się spotkania z wielką rybą, obiecywali nieszczęście. Jej ogromne szczątki, które można było znaleźć na brzegu, przyciągnęły do ​​wyobraźni żeglarzy potwora z bykiem, smokiem lub częściej końską głową i pomarańczową grzywą, za którą można było wziąć wydłużone promienie płetwy grzbietowej. Czerwone płetwy pomylono z glonami, w które potwór zaplątał się, wydostając się z głębin oceanu na powierzchnię.

Ale jeśli większość naocznych świadków postrzegała rybę tylko jako diabelską istotę, to katolicy wierzyli, że jej plamy na skórze to odciski palców apostoła Piotra, który zajmował się łowieniem ryb, zanim poszedł za Chrystusem.

Wielu nie wierzyło w istnienie takiej bestii, ponieważ było niewielu naocznych świadków, a wszyscy, będąc pod wrażeniem, opisywali to, co widzieli, na różne sposoby. Choć może to zabrzmieć niewiarygodnie, wąż morski naprawdę może istnieć. Najprawdopodobniej tylko jego rolę grał nie król śledzi, ale jakiś gigantyczny węgorz.

Pośrednie potwierdzenie tego uzyskano w 1930 r., kiedy u wybrzeży Afryki Południowej złowiono larwę o długości ponad 120 cm, która jest ponad 12-krotnie większa od zwykłej wielkości węgorzy w tym wieku. To odkrycie oznacza, że ​​istnieje duże prawdopodobieństwo, że istnieją ryby przekraczające 20 m długości. Może te stworzenia widzieli jacyś żeglarze??

Najnowsze dowody

Bali się tego stworzenia nie tylko wiele wieków temu, ale także w czasach współczesnych. Na początku XIX wieku znaleziono dziewiętnastometrowe ciało, które pomylono z wężem morskim, choć późniejsi muzealnicy twierdzili, że był to duży okaz pasa rybnego.

W połowie XX wieku w kalifornijskiej wiosce Malibu kobieta spacerująca wieczorem ze swoim pudlem zobaczyła na wybrzeżu oceanu ogromne sześciometrowe ciało. Była tak przerażona, że ​​swoim płaczem obudziła wszystkich sąsiadów, którzy natychmiast pobiegli na brzeg. Jeden z nich zdecydował się oddać ciało władzom i położyć je na dachu swojego samochodu, ale nie zdążył odjechać, ponieważ został zatrzymany przez radiowóz.

Funkcjonariusze chcieli sprawdzić ładunek na dachu. Widząc go w reflektorach uznali, że ogromne ciało może mieć wartość, co oznacza, że ​​transportowanie go jest niebezpieczne, dlatego postanowiono wezwać ekspertów. Ich rolę odegrali uniwersyteccy zoolodzy Boyd Walker i Vlad Walter. Zabrali potwora do laboratorium.

Po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych pomiarów i analiz eksperci stwierdzili, że znalezione stworzenie to jedna z najrzadszych i najpiękniejszych ryb oceanicznych, król śledzi. Okaz znaleziony podczas tej kryminału został przeniesiony do Muzeum Historii Naturalnej w Los Angeles, gdzie nadal jest wystawiony. W przeciwieństwie do innych podwodnych mieszkańców, ryba z pasa jest zaskakująco dobrze zachowana i wygląda prawie jak żywa. Jedyną wadą są ślady zębów na ogonie, które najprawdopodobniej powstały w wyniku walki z rekin.

Obserwacje w środowisku naturalnym

W większości przypadków naoczni świadkowie spotykali króla śledzi już martwego, rzuconego na suchy ląd. Ale są tacy, którzy mieli szczęście spotkać go w jego rodzinnym środowisku – wodzie. Nagrane spotkania przedstawiały się następująco:

• biolog Wood Jones widział rybę w 1906 roku w pobliżu wyspy Sumbawa, ale próby złapania jej za pomocą sieci nie powiodły się, król nie zareagował na przynętę;
• przyrodnik K. Holder miał okazję obserwować to niesamowite stworzenie w 1925 roku w płytkich wodach zatoki w południowej Kalifornii;
• załoga śmigłowca granicznego przelatującego obok Wysp Shantar w 1972 roku obserwowała z 20-metrowej wysokości smukłe stworzenie o długości ok. 17 m, bawiące się na powierzchni, ale po kilku minutach zniknęło na głębokości;
• rybacy zastawiający sieci na wschodnim Pacyfiku złapali króla śledzia w 1986 roku, ale ten zginął próbując go zdobyć.

Tak więc król śledzi nie jest postacią baśniową ani mityczną, ale prawdziwym żywym organizmem. To dowodzi, jak niesamowite stworzenia tworzy natura i sugeruje, jakie inne zwierzęta kryją się przed ludzkim wzrokiem w głębinach podwodnych.