Główne objawy i leczenie leptospirozy u psów

Ogólne dane i drogi infekcji

Leptospiroza jest chorobą zakaźną o charakterze bakteryjnym, która klinicznie objawia się zespołem zatrucia, objawami krwotocznymi, uszkodzeniem nerek i wątroby.

Czynnikiem sprawczym leptospirozy u psów jest krętek Leptospira interrogans. Bakteria jest ruchomym włóknem w kształcie spirali. Kilka serotypów może powodować chorobę u psów: L. Icterohaemorrhagiae, L. Grippotyphosa. Bakteria nie toleruje ekspozycji na niskie temperatury i świetnie czuje się w ciepłym i wilgotnym środowisku. Czynnik ten związany jest z tym, że ogniska leptospirozy występują latem i wiosną, a zimą choroba praktycznie nie występuje.

Głównym mechanizmem przenoszenia infekcji jest kontakt. Można go zrealizować w następujący sposób:

• pływanie na otwartej wodzie;
• poprzez spożycie surowej wody, zanieczyszczonego mleka lub mięsa;
• w kontakcie z zakażonym zwierzęciem.

Najczęściej psy zarażają się podczas kąpieli w zanieczyszczonych zbiornikach wodnych. W tym przypadku infekcja nie zachodzi przez skórę, bakteria może dostać się do organizmu tylko przez otarcia, rany (gdy woda wchodzi w kontakt z krwią zwierzęcia).

Wideo „Leptospiroza u zwierząt”

W tym filmie wykwalifikowany lekarz weterynarii opowie o objawach leptospirozy, przyczynach, profilaktyce i leczeniu.

Środki ostrożności

Leptospiroza jest infekcją odzwierzęcą, co oznacza, że ​​może przenosić się ze zwierzęcia na człowieka. Dlatego, jeśli Twój pupil zachoruje, powinieneś chronić się przed infekcją:

1. Nie wchodzić w kontakt z krwią zwierząt lub kałem. Konieczne jest uważne opiekowanie się zwierzakiem, stosowanie środków ochrony indywidualnej. Na przykład podczas czyszczenia toalety noś gumowe rękawiczki, unikaj bezpośredniego kontaktu.
2. Doprowadzić do gruntownego sprzątania miejsca, w którym przebywa zwierzak.
3. Odizoluj psa od innych zwierząt, które potencjalnie mogą zostać zarażone.
4. Nie kontaktuj się ze zwierzęciem, jeśli na skórze są otwarte rany.

Oznaki i przejawy choroby

Okres inkubacji choroby wynosi 7-14 dni, po czym pojawiają się oznaki infekcji. Choroba zaczyna się ostro, najczęściej pierwszym objawem jest wzrost temperatury.

W klinice choroby można wyróżnić następujące główne zespoły:

• gorączka, zespół zatrucia;
• ból mięśni (ból mięśni);
• uszkodzenie nerek;
• uszkodzenie wątroby;
• zespół krwotoczny.

W zależności od postaci choroby mogą dominować pewne objawy. W późnym stadium choroby mogą łączyć się objawy uszkodzenia układu sercowo-naczyniowego i ośrodkowego układu nerwowego.

Krwotoczny

W tej formie dominuje zespół krwotoczny. Może objawiać się pojawieniem się wybroczyn (punktowatych krwotoków) na widocznych obszarach skóry lub błon śluzowych. Jeśli choroba postępuje, pojawiają się oznaki krwawienia: z nosa, przewodu pokarmowego. Krwawienie jest bardzo niebezpieczne dla psa, ponieważ nieleczone może być śmiertelne.

Główny zespół to krwotoczny, ale są też dodatkowe objawy. Należą do nich gorączka, letarg, senność, zaczerwienienie oczu.

Żółtaczka

W przypadku tej postaci choroby głównym objawem jest uszkodzenie wątroby. Klinicznie objawia się to zażółceniem błony śluzowej i widocznymi obszarami skóry. W związku z tym, że wątroba nie radzi sobie z funkcją detoksykacji, pojawia się silny syndrom zatrucia. W przyszłości mogą pojawić się oznaki postaci krwotocznej. Wynika to z faktu, że wątroba wytwarza pewne czynniki krzepnięcia krwi.

Dodatkowe oznaki choroby obejmują:

• gorączka;
• wymioty, biegunka;
• zmniejszone oddawanie moczu;
• znaczne odwodnienie.

Diagnostyka i leczenie

Do diagnozowania leptospirozy stosuje się laboratoryjne metody badawcze. Ogólne badanie kliniczne obejmuje:

1. Pełna morfologia krwi (CBC). Wykazuje wzrost liczby leukocytów i szybkości sedymentacji erytrocytów (OB). Te wskaźniki nie są specyficzne, wskazują jedynie na obecność infekcji bakteryjnej.
2. Ogólna analiza moczu (OAM). Obserwuje się skąpomocz (zmniejszenie ilości wydalanego moczu), mogą pojawić się erytrocyty, leukocyty i białko w moczu. Wskazuje to na uszkodzenie nerek.
3. Chemia krwi. Badanie funkcji nerek i wątroby. W kompleksie nerkowym następuje wzrost poziomu kreatyniny, mocznika. W kompleksie wątrobowym - wzrost poziomu bilirubiny, aminotransferazy alaninowej (ALT), aminotransferazy asparaginianowej (AST).

Specyficzna diagnostyka ma na celu identyfikację czynnika zakaźnego (leptospira). W tym celu stosuje się mikroskopowe badanie krwi i metody serologiczne (w celu wykrycia przeciwciał).

Leczenie leptospirozy u psów musi koniecznie obejmować wyznaczenie leków.

Leczenie etiotropowe (mające na celu zwalczanie przyczyny zakażenia) polega na stosowaniu środków przeciwbakteryjnych. Najczęściej przepisywana jest grupa penicylin, na przykład „Benzylpenicylina”. Dawka leku dobierana jest indywidualnie przez lekarza weterynarii i zależy od wagi psa i ciężkości choroby. W pierwszych dniach choroby można przepisać psu surowicę immunologiczną do biernej immunizacji psa.

Leczenie objawowe obejmuje następujące obszary:

• korekcja odwodnienia. Polega na infuzji roztworów glukozy i soli fizjologicznej;
• przywrócenie czynności wątroby (mianowany „Karsil” lub „Essentiale”);
• zatrzymanie krwawienia;
• przywrócenie układu sercowo-naczyniowego („Riboxin”, „Kwas askorbinowy”).

Jak zapobiegać infekcji

Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania infekcji jest szczepienie. Szczepionkę można rozpocząć od 2 miesiąca życia, po miesiącu należy ją powtórzyć. Ponieważ odporność w leptospirozie jest niestabilna, konieczne jest powtarzanie szczepienia co roku.

Niespecyficzne zapobieganie chorobie obejmuje następujące środki:

• wykluczyć kontakt psa z zarażonymi zwierzętami domowymi i gryzoniami;
• nie kąp swojego zwierzaka w otwartych, stojących zbiornikach wodnych;
• nie pozwól zwierzęciu pić surowej wody, zagotuj ją przed przyjęciem;
• regularnie czyścić miejsce pobytu psa;
• zapewnij swojemu psu wysokiej jakości karmę, nie podawaj mu nieprzetestowanego mięsa ani nabiału.